"wild is the wind again" © 3/5/15 γιώργος κρουστάλης #greek_poetry
------------------------------------------------------------------------------------------------
Έλεγα να γράψω για τις άγριες νύχτες του χειμώνα, μα με κράτησε ένας ζεστός άνεμος με μαλλί πλατίνα και δυο τρία χαμόγελα βγαλμένα από παραμύθι του Ντίσνεϊ. Μυρίζει κάπως αλλιώς η ατμόσφαιρα! Ακόμα τα δένδρα των βρόμικων δρόμων έχουν τον ανθό πάνω στη σάρκα τους... Στέκουν πάντα εκεί, διαβάζουν τις ζωές μας, ακούνε τις ψυχές μας, λυγίζουν μόνο στον άνεμο... Μοσχοβολά καλοκαίρι, θαλασσινό νερό και το ψητό καβούρι στη θράκα της απάνεμης ταβέρνας! Στο κατηφόρι του άγονου μου προορισμού... αυτής ντε, που όλοι θέλουμε να πάμε αλλά μας κρατάει ο κόντρα άνεμος της Τήνου, όταν στρίβω από το ήσυχο στενό με την αθώα γάτα στο πλακόστρωτο να με κοιτάει και να μου λέει πως τρελάθηκα που κάνω όνειρα τρελά, και άλλα τέτοια... Και μόλις στρίβω στην γνωστή ευθεία, η άσφαλτος πυρακτωμένη λάβα, με πνίγει αυτόνομα, ρουφάω το θειάφι και συναρπάζομαι, δεν παίρνω ανάσα, ασφυκτιώ, μεταμορφώνομαι σε άγριο περιστέρι, αντικρίζω μαύρο κοράκι με τις σάρκες μου στο στόμα του, ακόμα να γελά μιας και τα ζώα και τα ξωτικά δεν έχουν λόγο να μου ψιθυρίσουν ευχές και λόγια μιας όμορφης παρηγοριάς... Με κατασπαράζουν υπέροχα, δεν ξέρουν να μιλούν, ούτε να ελπίζουν, δεν θέλουν να σε αφήνουν να πιστεύεις σε χρησμούς, νεράϊδες και μάγους! Μα και γω απολαμβάνω τον πόνο και μέσα και έξω από την άβυσσο της ευτυχισμένης μου ζωής, διασκεδάζω μαζί με δυό μικρές καρδιές από ατσάλι, που πάλλονται αδιάκοπα, δεν θα τρέξω, δεν θα κρυφτώ, δεν θα βάλω τα κλάματα σαν δω τον άνεμο να γνέφει προς τον Άδη... Θα πω πως ήταν πέλαγος βαθύ, με πήρε από κάτω, μιας και ο τόπος μου είναι το Αιγαίο, σιωπηλός μου μάρτυρας προστάτης μου και οδηγός στο θαύμα! Σιωπή, και το κύμα θα γαληνέψει τις αρτηρίες μας! Θα βασιλέψει κάτω από το φως του φεγγαριού ένα πικρό μικρό αντίο θα σου πω, παντοτινό και όμορφο τραγούδι που θα ακούς σαν λες πως δεν με γνώρισες ποτέ! Γιατί ποτέ δεν διάλεξες να είσαι κόντρα στον αγέρα! Και είναι πάλι άγριος ο άνεμος... και ξέρει!
------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------------
Έλεγα να γράψω για τις άγριες νύχτες του χειμώνα, μα με κράτησε ένας ζεστός άνεμος με μαλλί πλατίνα και δυο τρία χαμόγελα βγαλμένα από παραμύθι του Ντίσνεϊ. Μυρίζει κάπως αλλιώς η ατμόσφαιρα! Ακόμα τα δένδρα των βρόμικων δρόμων έχουν τον ανθό πάνω στη σάρκα τους... Στέκουν πάντα εκεί, διαβάζουν τις ζωές μας, ακούνε τις ψυχές μας, λυγίζουν μόνο στον άνεμο... Μοσχοβολά καλοκαίρι, θαλασσινό νερό και το ψητό καβούρι στη θράκα της απάνεμης ταβέρνας! Στο κατηφόρι του άγονου μου προορισμού... αυτής ντε, που όλοι θέλουμε να πάμε αλλά μας κρατάει ο κόντρα άνεμος της Τήνου, όταν στρίβω από το ήσυχο στενό με την αθώα γάτα στο πλακόστρωτο να με κοιτάει και να μου λέει πως τρελάθηκα που κάνω όνειρα τρελά, και άλλα τέτοια... Και μόλις στρίβω στην γνωστή ευθεία, η άσφαλτος πυρακτωμένη λάβα, με πνίγει αυτόνομα, ρουφάω το θειάφι και συναρπάζομαι, δεν παίρνω ανάσα, ασφυκτιώ, μεταμορφώνομαι σε άγριο περιστέρι, αντικρίζω μαύρο κοράκι με τις σάρκες μου στο στόμα του, ακόμα να γελά μιας και τα ζώα και τα ξωτικά δεν έχουν λόγο να μου ψιθυρίσουν ευχές και λόγια μιας όμορφης παρηγοριάς... Με κατασπαράζουν υπέροχα, δεν ξέρουν να μιλούν, ούτε να ελπίζουν, δεν θέλουν να σε αφήνουν να πιστεύεις σε χρησμούς, νεράϊδες και μάγους! Μα και γω απολαμβάνω τον πόνο και μέσα και έξω από την άβυσσο της ευτυχισμένης μου ζωής, διασκεδάζω μαζί με δυό μικρές καρδιές από ατσάλι, που πάλλονται αδιάκοπα, δεν θα τρέξω, δεν θα κρυφτώ, δεν θα βάλω τα κλάματα σαν δω τον άνεμο να γνέφει προς τον Άδη... Θα πω πως ήταν πέλαγος βαθύ, με πήρε από κάτω, μιας και ο τόπος μου είναι το Αιγαίο, σιωπηλός μου μάρτυρας προστάτης μου και οδηγός στο θαύμα! Σιωπή, και το κύμα θα γαληνέψει τις αρτηρίες μας! Θα βασιλέψει κάτω από το φως του φεγγαριού ένα πικρό μικρό αντίο θα σου πω, παντοτινό και όμορφο τραγούδι που θα ακούς σαν λες πως δεν με γνώρισες ποτέ! Γιατί ποτέ δεν διάλεξες να είσαι κόντρα στον αγέρα! Και είναι πάλι άγριος ο άνεμος... και ξέρει!
------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου