"Μ' αρνήθηκες "

Σκοτάδι ξανά. Όχι στο Λονδίνο, ούτε στην αγαπημένη μου Γενεύη .Ούτε σε ένα κλειστό δωμάτιο. Ούτε στην είσοδο του μεγάρου μουσικής. Η νύχτα είναι που είναι μέσα μου λοιπόν.Υπάρχει η καλή και η κακή πλευρά της όπως και στους θνητούς. Ταξιδεύω σε έναν άγνωστο τόπο τώρα που σου γράφω... αποφασισμένος να φτάσω την ζωή μου στα άκρα.Το έκανα παλιά και κέρδισα... μετά άρχισα να πίνω τσάϊ και ρόδι και λύγισα . Λιγοστεύουν όλα και η ζωή μου...η ζωή μας... Μ' αρνήθηκες, το είχα προβλέψει, θα το θυμάσε ... άλλωστε όπως σου έχω ξαναπεί εγώ σε δημιούργησα ....εγώ σε ακύρωσα! Δεν υπάρχει καμία παραπλάνηση. Έχεις το άλλοθι των καιρών, αυτό, των δύσκολων κοινωνικών καταστάσεων και γενικά της ανισόρροπης κοινωνίας μας..οι λαοί επαναστατούν όταν πικραίνονται, έχεις και το άλλοθι της επιστημονικής σου διαύγειας, εγώ θαλεγα στεγνά όμως ότι δεν αφήνει το παρελθόν σου ελεύθερα τα μονοπάτια του έρωτα να κυλήσουν στις φλέβες σου, δεν αγαπάς τελικά τίποτα ούτε φυσικά τον ίδιο σου τον εαυτό, ίσως μόνο τον σκύλο σου γιατί έτσι πρέπει, επιβάλλεται... εξαιρετικά, ή μάλλον αγαπάς τα τετριμμένα και χιλιοπαιγμένα μοτίβο των δικών σου,της φυλής σου...  Μα φυσικά εγώ δεν πιστεύω τίποτα από όλα αυτά...ούτε καταλαβαίνει κανείς τι λέει ο άλλος... μόνο οι κακές γλώσσες τα λένε αυτά, οι ζηλόφθονοι και οι άλλες... ξέρεις αυτές που πυροβολούμε κάθε στιγμή με τον καφέ μας...και χαράσσουμε δρόμους που μόνο εμείς-εσείς θέλουμε... Μπήκα τώρα στο τεράστιο κοσμοπλάνο.... δεν έχει παράθυρα, δεν μπορώ να τα σπάσω, άμα μπω μέσα χάθηκα... δεν υπάρχει επιστροφή, σ' αγαπώ και θα το κάνω, στα όνειρά μου θα γυρίσω τον κόσμο ανάποδα ξέροντας τα δικά σου εσώψυχα και τις αληθινές σου κρυφές επιθυμίες ... ξέχασες .... Μπήκα έχω καθίσει στο υπέροχο σαλόνι... Χλιδή και φαντασία. Όλα στα κόκκινα... Το χρώμα του πάθους... κυριαρχεί. Εξουσιάζει, σε υποβάλλει και σε κάνει σκλάβο του, κάπου εκεί μέσα η παρουσία σου, κλικάρω και σε συναντώ, υπέροχη αγαπημένη τεχνολογία μου, σε έχω ανά πάσα στιγμή....
Οι πόρτες έκλεισαν, τα φώτα έσβησαν, θυμήθηκα το τελευταίο παιχνίδι μας στο σκοτάδι και ανατρίχιασα γλυκά... Δεν ζω με το παρελθόν,ούτε μ' αρέσει αυτό...μόνο το γράφω, οι καλές θύμισες χρειάζονται να υπάρχουν μέσα μας, να μας κάνουν να χαμογελάμε... για μένα όποιος απορρίπτει το παρελθόν του δεν ζει καν στο παρόν ούτε θα έχει μέλλον... απλά βιώνει την στιγμή.... αλλά και τις κακές μας στιγμές τις θέλω στην μνήμη μου για να μην τις ξαναζήσω ποτέ.... να με διδάξουν το άλλο το καλύτερο, το διαφορετικό...Αυτά είναι τα γήινα που λέμε εμείς οι άλλοι οι ρομαντικοί βλάκες που με αυτούς γελάτε στα γκαλά των μεγάλων λιμνών της αποχαύνωσης και στα μέγαρα των ελεύθερων αξιών,κρυμμένοι πίσω από κουρτίνες χιλιάδων τόνων,και μανουάλια του παρελθόντος άγνωστων θρησκειών για να είστε η διαφορά και η αντίθεση των πάντων. Καλή μου αγαπημένη αυτό δεν είναι ρήξη, είναι ένα μεταφυσικό σκεπτικό που διάβασα μια νύχτα στην Ζυρίχη που ήμουν προ ημερών με ένα καλό μου φίλο σε ένα μπαράκι...για την μεγάλη ιέρεια των ψυχών την περιβόητη .. ξέρεις ... την  ακατονόμαστη μέγαιρα.
Έχω απογειωθεί τώρα εγώ και οι άλλοι συνοδοιπόροι γύρω μου οι φυγάδες , ξέρεις έχω μια θλίψη εσωτερική γιατί μ΄αρνήθηκες ... στο παρελθόν τις καυτές μέρες των επτά θαλασσών και μιας νύχτας που ναι ... τελικά την έζησα τόσο έντονα μέσα μου  που ήταν μια δημιουργία πυρηνικής ανάστασης και τελειωτικής καταστροφής....και δεν ήταν παιχνίδι στο σκοτάδι.... είχε φως καλοκαιρινό που αντανακλούσε από τους λευκούς τοίχους στα πέρατα του πελάγους... Ζω και βασιλεύω στον κόσμο σου υπέροχα μη έχοντας τη κινητήριο δύναμη τον χρυσό, αλλά έχω την χρυσή γνώση που μου είχες χαρίσει μέσα σε χίλιες σελίδες, σε εποχές διαστροφικής αγάπης και εσωτερικών σου πειραματισμών... Όλα τα ξέρουμε όλοι σε αυτόν τον πλανήτη γι΄αυτό αποφάσισα να φύγω τώρα να δω τα άκρα και τις αντοχές μου σε μακρινούς γαλαξίες, με την μορφή σου κρυμμένη βαθιά μέσα μου και ένα χαμόγελο νίκης .... Αφηνόμαστε γυμνοί σε όλα μας τα θέλω και τα γιατί, στα υπέροχα όνειρα ο καθένας βυθίζεται και η στιγμή  είναι ηδονικός εφιάλτης ...
Είσαι παρούσα καλή μου και οι οιωνοί είναι υπέρ μας... υπάρχει ένας μυστικός χώρος, ένα μικρό δωμάτιο σκοτεινό γεμάτο φως που σε περιμένει ξανά στην επόμενη σύναξη των ψυχών μας και σε ένα ερωτικό παιχνίδι στο καυτό μας σκοτάδι το από ανάσες και ψιθύρους πλημμυρισμένο...
Είναι τόσο υπέροχο αυτό το ταξίδι... τόσο ονειρικά όλα γύρω μου... δεν ξέρω που βρίσκομαι τώρα αλλά μ' αρέσει πολύ ... Δεν ζω στο παρελθόν, ούτε καν στο παρόν, υπάρχω για την στιγμή.Υπάρχεις ?

© γ.κ. 2012