Υ'

Y'

Αισθήσεις αναδυόμενες από αναμνήσεις κυριαρχούν στο γκρι μωσαϊκό ενός τεράστιου οικοδομήματος, κάπου πίσω από την Πατησίων των λυγμών και των παραισθήσεων ευδαιμονίας και απέραντου οινοπνευματικής διέγερσης... Ο ρυθμός αργός, σχεδόν νεκρικός και τα βήματα στο τεράστιο σπίτι ανάλογα με την ψυχική διάθεση δημιουργούν άλλοτε εικόνες πνευματικής ανάτασης, άλλοτε έναν ορυμαγδό από πτωτικές παρενέργειες που ίσως κάποτε να οδηγήσουν κάποιον στην αυτοχειρία εάν δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπίσει τους κρυφούς εφιάλτες του και τις ανεκπλήρωτες σκηνές της επόμενης ζωής του! Γιατί σε αυτή την ζωή δεν πρόλαβε τίποτα... έψησε αυγά τηγανιτά, έβαλε στο πικαπ ένα κομμάτι του σπάνιου Einaudi, και βυθίστηκε στο οβάλ πολυτελέστατο μπάνιο του... μουλιάζοντας με τις ώρες... να χαθεί στα άγνωστα μονοπάτια της άλλης ζωής...Ο χρόνος όταν εσύ θέλεις τον σταματάς, επιβάλλεται η σιωπή, ανάβουν οι άχρονες αισθήσεις... οραματίζεσαι αυτά που δεν θα έρθουν σαν ένα κρεσέντο από ένα ρεσιτάλ μουσικής και στο τέλος το κοινό ξεσπά σε χειροκροτήματα... Κάποιες φορές ο ήχος του πιάνου, απλός καταλυτικός και συγχρόνως εσωτερικά, συνταρακτικά σπινθηροβόλος σε εκτοξεύει πέρα από το δίμετρο μπαλκόνι σου... πέρα από τον βρόμικο δρόμο της γειτονιάς σου, πέρα από την δυστυχισμένη πατρίδα σου που ξεψυχά... σε μέρος απρόσιτο, σε τόπο νοερό και συνάμα υπαρκτό με ανύπαρκτες προοπτικές, σε κοιμίζει μαζί με την ονειρεμένη σου σάρκα που αναπνέει στο ρυθμό σου, γίνεσαι ένα με την παραίσθηση και όλα εκπληρώνονται μονομιάς...και τότε σε εξοστρακίζει βασιλιά στο δικό σου βασίλειο... έχοντας για προστάτη στους αιώνες ένα υπέροχο λευκό άλογο... εκείνο που θα σε σεργιανίσει στα Ιλίσια πεδία... όταν έρθει η άχαρη ώρα του αποχωρισμού... Και οι κουρτίνες θα πάλλονται στον ρυθμό του αιώνιου έρωτά σου, εκείνου που σε απαρνήθηκε που σε εκδικήθηκε γιατί δεν είδε ποτέ την άλλη σου πλευρά...Ένας απαλός ήχος από τα γλυκά πλήκτρα ενός πιάνου... και στο τέλος το απόλυτο χειροκρότημα, αυτό που αναδύεται απ' την ψυχή σου... να σκορπίζει ροδοπέταλα και γαρδένιες στο άπειρο!