"Το κουλούρι"

Απόψε ξανά γύρισαν όλα καθώς πρέπει...
όμορφη ψύχρα και εξαθλίωση.
ψυχική ανάταση και εξωτερική ανάσταση!
Η κουρτίνα τρίζει από πάθος,
η μεταξωτή κουρτίνα σύμβολο!
Σέρνεται στο πάτωμα η μισή, ανήμπορη!
Βρωμιάρα και σκληρή στο πέρασμα του χρόνου!
Ο αέρας πάντα ζητά εκδίκηση!
Την ξεσκίζει σε κάθε του φύσημα!
τις χαρίζει το τέλος που έψαχνε...
μέσα σε άπειρα λόγια,
σε δίστιχα και τετράστιχα ξωτικά,
με ή χωρίς φτερά, λευκά ή μαύρα...
μέσα από υποσχέσεις κατάθλιψης ουσιαστικές...
θα ξεπροβάλει ξανά το καΐκι, χωρίς κουπιά...
θα σε φτάσω, θα με φτάσεις,
ο καθένας θα ξεφύγει ασύστολα...
αδιάφορα θα βαδίσει όπου γνωρίζει,
κουλούρι κάποιος θα αγοράσει,
η πείνα και ο θάνατος προσαρμόζονται καλλιτεχνικά!
Το απλό θα γίνει πολύπλοκο,
το σουσάμι θα με πνίξει στις έγνοιες μου...
Ανδρέα Κάλβε δεν σε κατάλαβα ποτέ...
θα σβήσω μαζί σου στο πέρασμα του χρόνου,
με το δηλητήριο της μέδουσας καρφωμένο στα σπλάχνα μου...
Πόσο υπέροχος μαγευτικός είναι ο κόσμος μου!

© 2014 "το κουλούρι" giorgos kroustalis 18/8/14 #all_by_one 5,17 Ξημερώνει.