"under the wind II"

Αυτός ο αέρας δεν είναι καλοκαιρινός! Το καταλαβαίνεις με την πρώτη!Σε τρυπά εύκολα, τόσο απαλά σε κυριεύει που δεν νιώθεις τις συνέπειες αργότερα! Ξεκινάς πέφτοντας ο ήλιος πίσω από τους κρυστάλλινους πύργους, ξεκινάς λοιπόν την περιπλάνησή σου στον εξωτερικό σου χώρο, εκεί όπου έκανες θυσία τις ιδέες σου κάποτε! Εκεί στα πλακάκια έχεις αφήσει το αποτύπωμά σου, κάτι λάβαρα μαύρα και κόκκινα, αραχνιασμένα σύμβολα, βυθισμένα κορμιά στην αποπλάνηση της εσωτερικής σου χλιδής πλέον! Τα σκαλοπάτια δεν είναι πολλά, είναι όμως σημαντικά, αν γλιστρήσεις σκοτώνεσαι! Τα λίγα λόγια που βγαίνουν από την γλώσσα στάζουν πίκρα, και αίμα πηκτό από το συνεχόμενο χτύπημα της χαμένης σου ζωής! Θα τα άλλαζες όλα αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω! Και γω θα τα άλλαζα όλα! Και όλοι μας, και ας μην το λέμε φανερά! Μα έχει τόσο ψύχρα αρχές καλοκαιριού, δεν λέει να σκάσει ο τζίτζικας, δεν με θέλει ο θεός στα αλώνια με τις χρυσές κορασίδες να αλωνίζουν στις κατάξανθες πεδιάδες, να μην δω το ελαφρό κυματάκι της ήρεμης πορτοκαλί ανατολής, εκεί που ο παράδεισος έχει δέσει από την νύχτα με το οινόπνευμα, τον έρωτα και τις υπέροχες ακολασίες μας! Αυτό το επαναλαμβανόμενο γιατί, είναι που ο άλλος συχαίνεται! Που ξαφνικά κλωτσάει ότι βρει μπρος του, και αδειάζει τον Βόσπορο και την Μεσόγειο, ένα πονεμένο γιατί, που λες μόνο εσύ νομίζοντας ότι είσαι μόνος στον κόσμο... Μάταιο και ανούσιο. Το λένε τόσα μύρια κόσμος που χάνεται ο λογαριασμός... που κάθε δύση γίνεται εφιάλτης, ατομικός, οικουμενικός, ολοκληρωμένη πυρηνική έκρηξη! Έτσι λοιπόν κάθε τέτοια εποχή, γιορτάζω μαζί με την ψύχρα του Μαγιού το φανταστικό ταξίδι μου χρόνων τώρα, σε κείνη την πόλη-κράτος, όπου οι ρόδες και οι μηχανές ουρλιάζουν γυρίζοντας γύρω-γύρω μέχρι να τερματίσουν τρελά και ευτυχισμένα! Σαν να τερματίζει η ψυχή μου, ώσπου να βγει! Ώσπου να δει τον κόκκινο ήλιο πίσω από τα πανύψηλα κατάρτια μιας ονειρεμένης ζωής, τόσο απλής αν τα δαιμόνια και τα ξωτικά την σκορπούσαν στους πέντε ανέμους!Γεννήθηκα Δεκέμβρη μήνα με κρύο και με βροχή, δεν επέλεξα κάποιον να μου δείξει το φως, πριν δεν υπήρξα ποτέ, δεν έχω παρελθόν σε άλλες ζωές, είμαι ένας τεράστιος ανύπαρκτος νους! Είμαι ένα πεταμένο φτερό στον άνεμο που ο αέρας το κάνει ότι θέλει... και τώρα και πριν και αύριο... Θα φτιάξει ο καιρός όμως όπως πάντα, που ξέρεις ίσως να ξαναγεννηθώ διαλέγοντας πλανήτη!

"under the wind II" 15/5/14 © γ.κ.