"sweet almond"

Άργησες! Ξεκλείδωσε την βαριά πόρτα και αφέσου στον λαβύρινθο της κόκκινης παραπλάνησης!Τα πλακάκια προστάζουν πυκνό ματωμένο σάλιο σαν τις αμαρτίες μου τόσων χαμένων χρόνων! Από τις δαγκωματιές σου το αίμα! Από τις βολές στο πεδίο της μάχης! Από τον δρόμο με τα πεσμένα κίτρινα φύλα στην καυτή άσφαλτο χωρίς τις λακκούβες που έχει το πάθος μου, με την απαλή ασταμάτητη βροχή που δεν είδα! Που δεν θα δω, που δεν θα την ξεχάσω! Απ΄το υπέροχο μυαλό μου! Απ΄το ανύπαρκτο σχέδιο διαφυγής σου, όλα στο μυαλό είναι καλή μου... όλα η ψυχή τα διαλέγει, τα ταξινομεί, τα προστάζει να χορέψουν στο γλέντι της Άνοιξης! Έχω ένα πορτοκαλί χρώμα στο προσκεφάλι μου, της ηρεμίας, εκεί που σταματά ο χρόνος και αρχίζουν τα ξωτικά τον χορό τους, και οι νεράϊδες λατρεύουν τον θεό Πάνα, εκεί που το παρκέ διαλέγει διαδρομές ερωτικές, διαστροφές ανύπαρκτες και που ο φεγγίτης βρωμάει από την καταστολή της προηγούμενης μέρας!Ανυπαρξία ελπίδας και σκέψη ακάλυπτη, όπου κοιτώ τα φτερά ενός παγονιού, πολύχρωμα μονοπάτια όπως τα όνειρα που έκανα παιδί, εκείνα βρε, στις χωμάτινες αλάνες στις μετέπειτα σιλικονάτες οθόνες υψηλής ευκρίνειας, να βλέπεις καθαρά το γκρι, το μαύρο το κόκκινο και το λευκό μου. Τα μάτια συνήθισαν! Τα χέρια αμήχανα λειτουργούν! Τα πόδια βαριά μα σταθερά βαδίζουν! Το στόμα δεν σαλεύει, μονάχα το μυαλό παλεύει να λυτρωθεί. Θα μείνω εκεί, λέω να μείνω, το σκέφτομαι σοβαρά, πίσω από την βαριά πόρτα με το ατσάλινο κλειδί της, να αφήσω τα άχρωμα, τα τετριμμένα, τα απλά και τα συμβατικά! Θα κλείσω το φως, θα σβήσω τους εφιάλτες μου, θα ονειρευτώ τον δρόμο με τα πεσμένα κίτρινα φύλα, ξανά και ξανά μέχρι τα όνειρα να πάρουνε εκδίκηση!Όμως πάλι θα ξημερώσει, και η σκόνη στα έπιπλα θα δείξει την εγκατάλειψη και την ερημιά μου! Την άλλη μέρα με τον ήλιο της ζωής μου λέω να φάω μία πάστα αμυγδάλου!

© 2014/ 25/3 γ.κ. "sweet almond"