"this house full of shadows"

Το σπίτι γεμάτο σκιές
αναμνήσεις χορτάτες, ιστορικές,
το βράδυ έρχεται και ο θεός μου
στον άθεο και προβεβλημένο σαρκίο.
Ντόπιος τρόμος, ανέξοδος,
παραισθήσεις γεμάτος
πουθενά μία έξοδος...
ανήμπορος ρυθμικός επιτάφιος,
ένα σπίτι γεμάτο απάθεια,
ανανέωση των ψυχών...
ο τάφος μας εμείς,
το πάθος μας εσείς,
χιλιάδες χτυπήματα στην καρδιά,
έχω ξεφύγει αιώνια, αγάπα με,
κρατάω στο τέλος το έλεος,
στη σάρκα ο κόσμος μας όλος,
ποιος περιμένει στην σιωπή;
τι περιμένει η σιωπή;
πού περιμένει η αναβάθμιση;
Θα σαπίσουν τα κρέατα στο ψυγείο,
τα δικά μου κοράκια ελεύθερα,
τα ψυχρά μου σοκάκια αλήτικα,
τα δικά μου τα πάθη ανήθικα!
όσο ο χρόνος υπάρχει ανάδυση,
όσο ο κόσμος σωπαίνει ανάδραση,
επεισόδιο τρίτο σε επανάληψη!
Το σπίτι γεμάτο αράχνες, γεράματα,
ο μύθος μας κράτησε μυστήριο τάφου,
όλα τα κόκκινα αίματα πηγή και δεξαμενή μίσους,
στο στομάχι αφήνω δυό κέρματα,
και στο θειάφι θαυμάζω τα εκθέματα...
ο λαός και ο θάνατος ένα,
ο χαμός και ο έρωτας ψέμα,
το κρανίο στεγνό, αποσύνθεση,
το λευκό το κορμί συμφορά,
στη ροή των πλασμάτων η φλέβα,
μισοσκότεινη έλξη, κατάληξη,
διαρροές μεταξένιου διάδρομου,
ανέλπιστο τώρα, πικρό το μετά,
ανηφόρα και γλίστρησε μια ελπίδα,
περιμένοντας στη γωνιά ο καημός μου,
ήταν μαζί με την αγάπη, το χθες,
δυο μάτια κοιτιούνται αμήχανα,
δεν έχουνε τίποτα να μας πουν,
δυο χείλη φιλιούνται αδιάφορα,
στον χρόνο μας σάπισαν οι ψυχές,
να ταξιδέψω ξανά όταν γυρίσω πίσω,
να αποφύγω τα λάθη μιας άλλης ζωής,
να την λατρέψω την άβυσσο με την ελπίδα,
να την παντρέψω στο πέρασμα μιας ηδονής.
Το σπίτι γεμάτο σκιές,
αποσπάσματα από καρδιές,
να αιωρούνται στο άπειρο οι ζωές,
όταν πληγώνονται οι ψυχές μας...
σε αυτό το νεκροταφείο την χώρα μου!

15/7/13 © γ.κ.