Δραματικό το πέρασμα στην άλλη όχθη... Τα κοράκια και οι γύπες της κοινωνίας μας ... κατασπαράζουν τα όνειρα... Οι άλλοι είναι απλά σκιές... δεν βρίσκονται... δεν αγαπιούνται... Μάζεψες τα μαλλιά σου αγάπη μου ... σφιχτά πίσω ... φορώντας την αγγελική σου στολή, τον μανδύα της αιώνιας προδοσίας... και βυθίστηκες ξανά στα δικά σου νερά τα σκοτεινά και ονειρεμένα ψευτο-παραδεισένια πουλιά των αβίαστων ηδονών μιας στιγμής ενός γέλιου μακάβριου... και τα κορμιά μας νεκρά μαύρα κουφάρια στην Γη που όλοι αγάπησαν... και όπου όλοι πάσχουν κοιτώντας την... ακατάπαυστα πίσω από τα σφαλισμένα τους παράθυρα της λησμονιάς... Εγώ είμαι ο αιώνια αδιάφορος σύμβουλος της παρακμής των αξιών και των πνευματικών αναζητήσεων.. περνώντας μέσα από τις λεπτές κόκκινες γραμμές των αισθήσεων... Κράτησα τα όνειρα για τον επόμενο αιώνα στον μακρινό μου γαλαξία, προσφέροντας πριν...ένα απύθμενο ποτάμι ηδονής και ολοκληρωμένης απόλαυσης σε κόσμο που αναζητούσε το εφήμερο την στιγμή... το ανισόρροπο, την παραίσθηση... Έτσι λοιπόν τώρα στον παγωμένο δρόμο της διαφθοράς με τα σκρίνια και τα κολασμένα λάβαρα, τα μάρμαρα και τις πορσελάνες, τις απέραντες γαστρονομικές μου απολαύσεις, κρύβομαι πίσω από ψηφιακές ίνες, εύθραυστες σιλικόνες, μια σκιά του εαυτού μου, ένα κρανίο με πέντε άρρωστες τρίχες και δυό χέρια ψυχρά και ανέραστα να χαράζουν πορείες προς το παρελθόν... Η άλλη όχθη .... άγονη, έρημη και ασυνάρτητη, φτωχή από ιδέες και οράματα, ο χρόνος της λίγος, η ανάσα της με τα βίας να ακούγεται στον σκληρό χρόνο της νεκρανάστασης των ψυχών.. Ένας βαρυποινίτης καταδικασμένος να κοιτά τους άλλους που έφυγαν, που θα φύγουν, και όπου όλα τα σκυλιά να μεταμορφώνονται σε τέρατα εφιαλτικά και ιπτάμενες τύψεις, όνειρα και ιδέες να σαπίζουν στην άμμο την αιματοβαμμένη του καημού μας.... Ανήμπορος,αδιάφορος, ακρωτηριασμένος, αισθητά επιφανειακός ο δικός μου ο λόγος, η κάθε μου κίνηση το απόλυτο βύθισμα εκεί που ανήκω και υπηρετώ σαν ένα μικρό σκαθάρι να κατρακυλά σε κατεστημένες χαράδρες και βρώμικους υπονόμους.... Τα χρώματα δεν διακρίνονται πλέον, ο εγκέφαλος δεν δουλεύει καλά, το μάτι θολό και ο ήχος μια παραμόρφωση... Ναι δραματικό το πέρασμα στην άλλη όχθη... μαζί με την υπέροχη μουσική της καρδιάς μας... μαζί με την τεράστια φλόγα της ψυχής μας ... ένα ταξίδι στο φως, από ένα φως αναλλοίωτο στο πέρασμα μιας στιγμής... στο άγνωστο περιβόλι της ιστορίας μας... Αισθάνομαι ....τίποτα....όλα...ποτέ ....
© 8/12/12/ γ.κ. "η άλλη όχθη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου