Και τώρα παίζω με ένα πεζό... Κοιτώντας την λεπτή μου σκιά στο γκρι μαρμάρινο πάτωμα ... διακρίνω ρωγμές και ρυτίδες... περνώντας το κατώφλι της ψυχρής μας νύχτας ! Σε νιώθω εδώ γύρω δικό μου φαντασματάκι και σε μυρίζω στα λευκά σου διαχρονικά λόγια και την υπέροχη πανοπλία σου... να λάμπει στις κολώνες που κρατούν το δικό μας στερέωμα! Το μισό μου κορμί παγωμένο πράγματι με κάνει σκληρό και άγριο κανίβαλο να θέλω να σε κατασπαράξω λαέ που δεν ξύπνησες χθες.... Τα ζεστά μου χέρια από την άλλη με διατάσσουν να χαράξω πορείες ερωτικές σε μαύρα δωμάτια με καυτές σιωπηλές αναπνοές στοιβαγμένες η μια δίπλα στην άλλη να θέλουν να εκραγούν σαν τα δικά σου άπιαστα φιλιά των παιδικών μας χρόνων.... Βυθισμένος λοιπόν στην υπέροχη θαλπωρή σου, ξανά δοκιμάζω τους χυμούς της αιώνιας νιότης σου... αισθάνομαι την καρδιά σου σε άπειρους ήχους... ταλαντεύονται οι χορδές σου και εξαπλώνεται μια αγάπη σαν ουρανός, σαν ένα σκυλί που αγαπάει το αφεντικό του! Ο πικρός, μικρός, ματωμένος μου λαιμός θυσία σε όλα τα υπέροχα δίκτυα σου ... για την ελπίδα μας... για το δικό μου όνειρο,... έφυγα.... από μέσα σου.... αγρίεψα και κατακερματίστηκα ευτυχισμένος. Ο δικός μου υπέροχος ματωμένος ουρανός είναι πιο γαλανός και από την θάλασσα, πιο δυνατός και από την θρησκεία... πιο τραγικός και από τον θάνατο... ξέρω... πως θα πει ο άλλος ο έσχατος... να κοιτάξω να ράψω τα όνειρα... να ξεχαστώ... Εγώ θα χορέψω στις κοφτερές σου λεπίδες και στα γυμνά σου τα πόδια θα αφήσω χρησμούς.... Θα γυρίσω να δω και πέρα από την σκιά μου... να την προσπεράσω στον χρόνο τον άνισο να κερδίσω τους μύστες της λησμονιάς!... Και αύριο όταν όλα θα ντυθούν στα λευκά... και ο χειμώνας μανδύας μου στο σκοτάδι... ξανά θα αγγίξω το λεπτό σου κορμί.. ξανά θα ρωτήσω τους μάγους αν ακόμα με αγαπούν!....
© 2012 "bloody ocean" γ.κ. 8/12/12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου