"Των λυγμών οι κραυγές"

Τα σαββατόβραδα ξέρεις καλή μου κανείς δεν βγαίνει έξω!. Μόνο κάτι πλούσιοι ρακένδυτοι επιβήτορες, κάποια φτωχά νεαρά πικραμένα παιδιά και κάτι σιτεμένες ιέρειες, υπέροχες θεές δίμετρες και φιλοσοφημένες ... Μαζί τους βγαίνω και εγώ !... Τι είμαι τελικά ακόμα δεν το βρήκα! Δεν μου μιλά πια ο καθρέφτης μου... Δεν μου μιλά πια κανείς... άλλωστε όταν κάποιος μου μιλούσε συνήθως κακό μου έλεγε... ή ψέματα! Των λυγμών μου οι κραυγές σιώπησαν πια καλή μου!... Και όλοι δεν μιλούν μεταξύ τους! Απλοί θεατές, πίσω από τις κρυφές τους αναστολές τραγουδούν τα εγκώμια... Συνθέτουν την θλιβερή μας πραγματικότητα! Είναι ευτυχισμένοι θεατρικά! Είδα τα γεγονότα και τα συγχώρησα ... Είδα όλα τα σημεία της διαστροφής σου και τα ασπάστηκα σαν ευαγγέλιο. Είδα μέσα από εσένα, εμένα και όλο το κρυφό σου στερέωμα, σαν τις νυχτερίδες να θέλουν αίμα, μα και δάκρυα και σπέρμα, να θέλουν οι αλυσίδες που μας δένουν νάνε απαραβίαστοι παράδεισοι, να έχουμε λέει ένα ακατανίκητο πόθο για αυτοπροβολή και πίσω από ψηλούς τοίχους ένα χέρι βοήθειας να απλώνεται στον πικραμένο μας παρελθόν ... Εξιλέωση και αυτοϊκανοποίηση!.. Με αρνήθηκαν όλοι! Μα τι να πεις και συ τρομερέ κύκνε, λευκό πουλί της νιότης, τώρα που τα είδωλα κατέρρευσαν και οι παγετώνες άρχισαν να λιώνουν ... ακούμπησες τα φτερά σου στην γη, έσκυψες το κεφάλι σου ευλαβικά προς το χώμα και άφησες την πνοή σου σαν δρεπάνι στα κεφάλια των ακατέργαστων τεράτων με τα μαύρα, τα κόκκινα και τα γαλάζια σατέν τους πανωφόρια... Οι θεοί τρόμαξαν στο πέρασμα σου! Εγώ όπως πάντα τόσα χρόνια τώρα απλός θεατής των γεγονότων είδα ξανά το έργο απ' την αρχή , να το εμπεδώσω... όπου οι κραυγές μου με τον καιρό έγιναν τρανταχτά γέλια και αργότερα σιωπή... κραυγαλέα σιωπή και υπέροχη απόγνωση! Στην εποχή των εντυπώσεων το θέμα είναι το θέαμα!... Αυτές οι μπάρες που ανεβοκατεβαίνουν τρελά ανάλογα με την θέαση... και οι παρέες μας! Οι πολυαγαπημένες μου παρέες...οι ομάδες, οι τρυφερές ψυχές των μεταξύ μας όλα, των αξιών της ελίτ, του υπέροχου τίποτα και του πάντα,των διαπιστώσεων,των αποφάσεων και των αυστηρών συμβουλών! Όλα εν σοφία εποίησε!.... Ένας κόσμος αγγελικά πλασμένος... και τα τοιαύτα!.... Ψυχραίνομαι δυνατά και δεν με καταλαβαίνω άλλο!...υπάρχω ? ζω ? που βρίσκομαι τελικά ? Θα ξημερώσει ίσως σήμερα μετά την κολασμένη σου νύχτα και την δική μου μικρή δαχτυλιδένια απόλαυση την εσωτερική, θα κοιτάξω μέσα στο άδειο μου ποτήρι τι άφησα να το πάρει ο αγέρας και τι κράτησα για το υπόλοιπο της ψυχρής μας μέρας! Και θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση την επομένη των μεγάλων δακρύων μας όταν η ισοπέδωση της ψυχής μας θα έχει ολοκληρωθεί... όταν το τέλος μας θα είναι μια καινούργια αρχή!....


© 2012 γ.κ.9/12/12