
έχω την αδιαφορία σου πανωφόρι
τα πουλιά και τα δαιμόνια ηρέμησαν.
τα σπασμένα φτερά μου αναπαύτηκαν ..
Δικαίωση είναι ο καιρός.
Δεν ξέρω τίποτα πλέον.
Δεν υπάρχει καθόλου το δεν !
Υπάρχει το κενό σου, το κενό μου
το χάος εκεί έξω και μέσα μας.
Και όπως λένε οι άστεγοι
εκείνοι που ξέφυγαν
αυτοί που ελπίζουν
οι άλλοι με τα σουέτ
δεν έχουμε συνεννόηση
απέχουμε παρασάγγας...
ούτε καν κατανόηση!
Έχουμε μιαν αγάπη
απογοητευτική και επίγεια...
Ένα κρυφό πάθος κρυστάλλινο.
Περνάς μέσα από αυτό
και αμέσως το προσπερνάς.
είναι τόσο διάφανος ο πόνος....
τόσο αληθινός ....
όσο οι χιλιάδες οι μυρωδιές σου...
και οι υπέροχες αναστολές σου.
Δεν ξέρω τίποτα...
Έχει και μια μουντάδα έξω...
© γ.κ. 3/11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου