"Σκηνές ανεμοστρόβιλου"

Δεν βλέπω τον ήλιο..Κρύβεται πίσω από τα παλιά κτίρια εκεί που πεθαίνουν οι θνητοί και συ τους βλέπεις και τους συμπονάς. Μαζί σου! Ας πιούμε κάτι σε ρόφημα λοιπόν, κάτι σε σκόνη αν θες ... όλα τα ίδια κενά μας προσφέρουν και είναι. Με βλέπεις και  το ξέρεις σε θέλω ακόμα και σε λαχταρώ γι αυτό ήρθα τόσο μακριά να σε βρω καλή μου. Θες να μιλήσουμε για τέχνη πριν φύγεις ξανά, για τα ψυχρά σου δάση και τις ευτυχισμένες σου ροπές, ή θες αμέσως να ανέβουμε στο δωμάτιο ... εκεί η θέα είναι από την άλλη πλευρά, αυτή της ανοικτής θάλασσας όπου συνήθως ταξιδεύεις βυθισμένη σε ηδονές, άνευ σαρκός και διαστημικές επαφές πράττεις μελετώντας νοσηρούς εγκεφάλους διάνοιες και διοργανώνεις τεράστιες συνάξεις πολλών εξωγήινων πολιτισμών... Έλα τώρα ξέρω πως ξέρεις ότι ξέρω ότι δεν πας πουθενά χωρίς το μεγάλο σου καπέλο, το πιστό σου σκυλί και το αγαπημένο νυστέρι σου . Αυτό ακριβώς ζητάω καλή μου ...Εξαιρετικό...
Έλα λοιπόν τότε, πάμε επάνω να μου ξεσκίσεις την σάρκα μου, βορά στο αγαπημένο σου τετράποδο... έλα να μου δείξεις πως τα πεζά μου όνειρα γίνονται ταξίδια ανάστασης...  Τέλειωσε τον καφέ σου και νιώσε επιτέλους το κρυμμένο μου πάθος για σένα, το αυτονόητο και καταδικαστικό μου τέλος!!... Μην κοιτάς τα αστέρια είναι και αυτά τεχνητά όπως οι τέχνες μας και οι σκέψεις μας . Δες μέσα από το μάτι μου, μέσα από τις φλέβες και τις δικές μου παραισθήσεις και γέλα μαζί μου ασύστολα... Ανανέωσε την καυτή σου επιδερμίδα!... Παίξε όπως εσύ καλά ξέρεις ...
Η σιωπή μας κυρίευσε εντελώς... Ο ήλιος μεταμορφώθηκε όπως και γω . Εσύ ο ανεμοστρόβιλος και γω το σκουπίδι σου.  Αιωρούμενο, ατίθασο, γυμνό και ποθητό όσο ένας τέλειος άνδρας !... Ένας ρομποτικός μηχανισμός που προσφέρει το ζητούμενο, αυτό το βγαλμένο από ταινίες διάσημες εποχής που κάποιοι διανοούμενοι με το ζόρι μας επέβαλαν. Με έχεις στις ζεστές σου παλάμες και με χαράζεις με μαεστρία. Αφήνομαι στα λεπτά σου τα βήματα σε στιγμές πρωτόγνωρες, καθώς οι ροές μου συναντούν τις εσωτερικές σου πτυχές σε μια πανδαισία απρόβλεπτης ηδονής και δημιουργικού οργασμού. Οι σιωπές αναταράσσονται από ήχους του αγέρα της ένωσης. Εσύ το απόλυτο ον και ο κρυφός έρωτας μιας οικουμένης ξαναπλάθονται τα όνειρα και δημιουργείται ζωή! Αυτό είναι το υπέροχο σχέδιο τι λες θα τελειώσουμε τον καφέ μας πρώτα ? Έρχεται μπουρίνι στο βάθος... Δεν υπάρχεις !...

© γ.κ. 3/11/