Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

η μυρωδιά της βρόχας

Κόλαση παντού λοιπόν;Ναι παντού, ακόμα και στις ψυχές μας!Το πολύπλοκο πράγμα που λέγεται άνθρωπος αιμορραγεί!Καμία αγάπη, κανένας έρωτας δεν μπορεί να συνεφέρει το μυαλό μας!Ούτε καν ο θάνατος!Τα ζόμπι κυριαρχούν τόσο ωραία γύρω μας... Πράττουμε ψύχρα και δημιουργούμε τέρατα, απλά και ωραία, καλλιτεχνικά δημιουργήματα ενός άγνωστου κόσμου!Εδώ είναι το βρώμικο χώμα που σέρνονται τα κορμιά μας, άβουλα κομμάτια κρέας με πόρους νεκρούς στην σάρκα που από καιρό σαπίζει! Εδώ είναι και η θάλασσα που βρωμάει την σαπίλα τόσων χρόνων αδράνειας, απελπισίας, θλίψης και αδιαφορίας... τα νούμερα έχουν εκτοξεύσει την θεαματικότητα στα ύψη, όλος ο πλανήτης παρακολουθεί το έργο... την σήψη και την απόλυτη διαστροφή μας... δεν κλαίω γιατί δεν υπάρχω!
-Τι σε έπιασε πάλι αδερφέ μου;
-Ο καιρός είναι χάλια, μια κρύο, μια ζέστη, κουράστηκα με τις αλλαγές χωρίς λόγο πάντα και παντού!
-Καιρός είναι, έχει τις αλλαγές του... η φύση βλέπεις αντιδρά!
-Και εμείς σερνόμαστε στα σημεία των καιρών, άβουλα όντα, ανύπαρκτες οντότητες, καταραμένες ζωές βυθισμένες στο πουθενά! Και ο παράδεισος που μου έταξαν όταν ήμουν μικρός ήταν απλά ένας μύθος, ένα πικρόχολο παραμύθι άθλιας αισθητικής! Δεν διαλέγεις που θα γεννηθείς, αλλά τουλάχιστον μπορείς να πας εκεί που θες για να πεθάνεις... Θέλω να φύγω... Εκτός και αν σε προλάβει η μοίρα σου... και σου αλλάξει τα σχέδια, τραγικό, όχι όμως όσο το παρόν!
-Βαριά φιλοσοφία απόψε μου λες με άσχημο καιρό, βροχερό...
-Η βροχή δεν μπορεί να μας ξεπλύνει με τίποτα, ούτε ο έρωτας που γράφουν τα βιβλία θεραπεύει... κλείνοντας τα μάτια θάθελα να δω την επομένη ζωή μου... να δω αν θα πρέπει να ξανάρθω να διορθώσω αυτά που δεν πρόλαβα...αν αξίζει τον κόπο να ξαναζήσω όλα αυτά που δεν θέλω... τι λες πάμε να πιούμε μέχρι θανάτου;
-Μα εσύ δεν πίνεις τίποτα εδώ και χρόνια... πως...
-Ίσως πρέπει να επιστρέψω στην παλιά ζωή μου... λες έτσι να βρω το παράδεισο; να ζήσω τον απόλυτο έρωτα; να συγκλονιστούν οι αισθήσεις και να βιώσω παραισθήσεις λυτρωτικές; έχω ακούσει πως είναι εφικτό... είναι;
-Μπα, πιστεύω πως έχεις βρει τον δρόμο σου... τον επέλεξες και τον απολαμβάνεις... τώρα για το τέλος θα δούμε... αλλά αν θες πάμε να δούμε μία καλή ταινία στο σινεμά...
-Ναι πάμε, ίσως πετύχουμε την ζωή μας να δούμε στο πανί! και μετά πάμε να πιούμε ...χαχαχα...


"η μυρωδιά της βρόχας" © 17/6/17 yorgos krustalis

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου