Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

"the last keys"

Τα κλειδιά άλλοτε ανοίγουν,
άλλοτε πληγώνουν, 
ισοπεδώνουν και κτίζουν!
Τα παίρνεις ταξίδι δίχως επιστροφή,
τα χειροκροτείς τις νύχτες...
Τα ψάχνεις σε λαβύρινθους 
εξωσωματικούς οργασμούς,
συλλήψεις και αδιάφορους τύπους με καπέλο!
Με φουλάρια κρεμασμένα στο λαιμό 
τα χαρίζεις και τα περιμένεις...
Είναι βαριά, μεταλλικά συνήθως...
βότανα θεραπευτικά, πανάκεια !
Άλλοτε στάζουν δηλητήριο,
λυτρωτικό σκοτεινό μονοπάτι ολκής!
Θηλιά και μεταξένιο όνειρο στο πέρασμά μου,
κάποιες φορές κλείνουν τα όνειρα,
τις όμορφες πικρές αλήθειες, τις στυφές!
Ανοίγεις πύλες και πανάρχαιους θησαυρούς,
ψυχές που χρεοκόπησαν στην άμμο,
στο τζάκι με την πέτρα που δεν άναψε ποτέ,
στο βλέμμα με τα βήματα βαριά σαν την ανάσα σου!
Τα κλειδιά άλλοτε κλείνουν, δια παντός,
άλλοτε αφήνουν γη, καμμένη απ' το πάθος,
χαράζουν δρόμο, βουνό, την θάλασσα μαγεύουν!
Κάθε που πέφτει ο ήλιος του μεσημεριού
καταθέτω ψυχή, σώμα, και κάτι σκουριασμένα κλειδιά...
Τα τελευταία κλειδιά δεν ήταν δικά σου!

"the last keys" © 22/7/14 και ώρα 4 και 24 giorgos kroustalis #all_by_one

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου