"Υπερβολές"

Αν ξυπνήσεις και πάλι χαρούμενος στον ευλογημένο τόπο της θλιβερής πραγματικότητας, που κάποιοι δεν θέλουν να πιστέψουν με τίποτα ότι υπάρχει και αναπνέει σαν ένας παρατεταμένος επιτάφιος, γιατί απλά οι καθρέφτες τους έχουν χάσει την αντανάκλαση τους και κρύβουν την στεγνή αλήθεια... τότε κάτι κακό έχει συμβεί! Δηλαδή κακό για την καθημερινότητα μας, όχι για σένα! Δηλαδή θέλω να πω το μαύρο να προφέρεται άσπρο, το φτωχό ύφος να είναι πλούσιο και η βροχή να λέγεται ήλιος, η τροφή να είναι υγρή και άνοστη, αν υπάρχει Θεός να τον προστατεύεις εσύ μην χαθεί και ο έρωτας ένας χαρούμενος θάνατος, λύτρωση και επαναπροσδιορισμός! Και γω τι; Να βλέπω βουβός θεατής το παράλογο του δικού μου μυαλού που για σένα είναι λογικό και πρέπον και να βυθίζομαι στις ατέλειωτες σκέψεις χωρίς προοπτική ανάπτυξης, καινοτομίας και υπέροχης αισιοδοξίας για το αύριο. Κακή διαχείριση της στιγμής σου λέω λαέ! Σιωπηλά εισχωρεί το νυστέρι στην λευκή σάρκα του ασθενούς, χαράζει τομές που αργότερα αν θα κλείσουν θα γίνεις καλά! Θα γίνεις σαν και εκείνους, τους επιφανείς προστάτες, ένας επίπεδος πολίτης των εθνών, με υψηλό δείκτη νοημοσύνης και άψογο τρόπο διευθέτησης των πραγμάτων, δηλαδή της ίδιας σου της μίζερης ζωής σου ο αφέντης! Κάθε σιωπή από πίσω της κρύβει μεγάλες ανείπωτες αλήθειες, τεράστιες διαπιστώσεις που δεν μπορείς να τις δεχτείς, τις καταπίνεις αμάσητες και τις αποβάλλεις φαντασμαγορικά κάθε πρωί στον βόθρο της λησμονιάς σαν να μην έγιναν ποτέ! Είναι αυτό που λένε η σιωπή φωνάζει δυνατά, κραυγάζει ενίοτε κάποιος να την ακούσει! Μάταια, θέλει να με ακούσει ο ουρανός που στέκει φωτεινός, λευκός είναι συνήθως, η θάλασσα αντανακλά κρυστάλλινη πραγματικότητα και αλλάζει χρώμα, χωρίς τις ανάσες μας, τις διαστροφές μας, τις κακίες μας, τις μελαγχολίες μας, και όλα τα παράξενα εσωτερικά μας εξωγήινα παρατράγουδα! Η σιωπή πέφτει σαν καταπέλτης στα κεφάλια μας, συντρίβοντας τα επικά, και εξαφανίζοντας τα ευλαβικά, σκορπίζονται οι στάχτες μας στο βαθύ γαλάζιο του τόπου μου, όπου το γκρι και το λευκό οινόπνευμα κυριαρχεί! Η φιλοσοφία κάποιες φορές χάνεται στο πέρασμα του μετανάστη ζητιάνου με το κομμένο δεξί χέρι σχεδόν από τον ώμο, γυρίζω το κεφάλι στην βιτρίνα με τις γυμνές κούκλες και ξεχνιέμαι προς το παρόν, μετά παίρνω το ρόφημά μου στο γνωστό στέκι μας και διαπιστώνω κουβεντιάζοντας με τους διπλανούς μου κόλακες πως η ζωή είναι ωραία αρκεί να ξέρεις να την ζεις! Να γελάς, να ψωνίζεις, να τρως, να τραγουδάς, να χαρίζεις γενικά το ζεστό σου χαμόγελο και ένα γλυκό έστω και ψεύτικο λόγο στον διπλανό σου, να κάνεις κρυφά και φανερά τις φιλανθρωπίες σου, να στηρίζεις τους πυλώνες της κοινωνίας με την υπόστασή σου! Να κάνεις καλή διαχείριση του χρόνου σου άνθρωπε! Ξεκόλλα λοιπόν, δεν βλέπεις τυφλέ η ζωή είναι μπροστά σου. Άδραξε την στιγμή! Ξεκοκάλισε την ουσία της επιβίωσής σου. Ανακάλυψε ποιος είσαι και τι μπορείς να κάνεις! Συγκλόνισε με τις δημιουργίες σου, κατέκτησε τον πλανήτη και βασίλεψε στα ουράνια, αιώνιος κυρίαρχος του σύμπαντος τούτου. Υπερβολές... ακόμα δεν χώνεψα τον πρωινό μου καφέ, πως να γίνουν όλα αυτά!