intimacy Provocation

Ο λευκός τοίχος εξαφανίζει τις άγριες νύχτες, τις άγριες φράουλες, τις βαριές πατημασιές του εφιάλτη μου, τις σκάλες του παραδείσου! Τις ξεθωριάζει τόσο που το μόνο που βλέπω είναι το είδωλό μου γυμνό, πεταμένο στα σκουπίδια σαν στημένη λεμονόκουπα. Ο χώρος μυρίζει ανθισμένους κρίνους, άλλοτε λευκούς, κάποιες φορές πολύχρωμους με χρώματα μη υπαρκτά στην γήινη ατμόσφαιρα! Μυρίζει μεθυστικά αρώματα και φωτεινούς ορίζοντες με πυρηνικές εκρήξεις... Είναι το απόλυτο διάστημα, η σιωπή, το σκοτάδι, οι μυρωδιές, ο καρπός αιωρείται σαν ένα πούπουλο στο κενό, χρωματίζεται ανάλογα με τις διαθέσεις, διασταυρώνεται με το ζωικό βασίλειο! Επιπλέω στην επιφάνεια της θάλασσας σαν ένα ιπτάμενο αντικείμενο αγνώστου ταυτότητας, χωρίς προορισμό, αφετηρία και τέλος. Απλά και ευτυχισμένα είμαι η ίδια η στιγμή ενεργοποιημένος μηχανισμός κάποιας βόμβας μεγατόνων. Ο λευκός τοίχος λοιπόν είναι ακόμα και η πύλη στο άγνωστο, στο απρόσμενο, το χειροπιαστό, το παραπλανητικό καθεστώς μας, στην ατέλειωτη πηγή ενέργειας που μας ενώνει, όταν τον δεις μόνο αυτόν για ώρα τότε περνάς στην άλλη διάσταση, αυτή της αιώνιας φυγής, αυτής που δεν ξέρεις πως να την ονομάσεις, γιατί δεν υπήρξε ποτέ! Είναι μια οικειότητα πρόκληση για τα σημερινά δεδομένα της αποξένωσης και της κακίας μεταξύ των όντων της Γης, είναι ένα πείραμα των άκρων, του εσωτερικού μας φλοιού, του εξωτερικού μας τρόπου, και της ίδιας μας της ύπαρξης! Η σάρκα γίνεται ένα με το πνεύμα, η έλξη ένα με την κατάληξη, ο δρόμος ένα με τον πεζό. Αρχίζεις μπουσουλώντας, μετά στέκεις στα δυό σου πόδια περπατά αργά, αργότερα τρέχεις, κατόπιν με ιλιγγιώδη ταχύτητα διασχίζεις τα πάντα και τσαλακώνεις στο τέλος τα μούτρα σου σε έναν λευκό τοίχο που βρέθηκε μπρος σου ξαφνικά! Τότε κλείνεις τα μάτια και εκτοξεύεσαι εκεί από όπου προήλθες... Πού; Άγνωστο... Όταν το ζήσω θα σας το πω.

for Z