Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Το έχω ξαναπεί!


Το έχω ξαναπεί.Όλα είναι τόσο ρευστά, σαν το χυμό μας που κυλά κάτι καυτές μας νύχτες στα σκοτάδια, μέσα από μεθυσμένες ψυχές, κάτι σαν μια εσωτερική ανάγκη να προδώσουμε τον εαυτό μας, και να ενδώσουμε στα απόλυτα κρυφά μας πάθη, καθώς την μέρα φοράμε τον μανδύα του καθωσπρεπισμού, με το πλαστικό χαμόγελο και την φαρδιά επώνυμη βαλίτσα πάνω από την υπέροχη μυρωδάτη ξυρισμένη μασχάλη μας, περπατώντας στα γνωστά πλακόστρωτα πεδία των μαχών με τις βιτρίνες, όπου όλα ανακατασκευάζονται πρόχειρα και ψευτο δημιουργούνται προϋποθέσεις απείρου κάλους, καλλιτεχνικής διαστροφής, ονειρικής ουτοπίας για το πώς θα έπρεπε να είναι ο παλιόκοσμος μας... Ουφ κατάφερα και έβγαλα και σήμερα την πρόταση, την βαρβαρική, την τόσο μισητή ανάγκη να κραυγάσω στο πουθενά, καθώς τα γυαλιά μας του ήλιου τα τεράστια δεν επιτρέπουν σε κανένα να δει ούτε την ίδια του την μύτη, απλά κατρακυλά στους κατηφορικούς δρόμους του, παρασέρνοντας μια κουστωδία ψυχών, εύπλαστων γεννήσεων φτωχικών λυτρωτικών ψιθύρων... όπου οι σκιές τους μόνο αιωρούνται στο σημερινό γίγνεσθαι, διότι οι μουσικές που επηρέαζαν κάποτε τις μάζες έχουν κλειστεί στα εσώψυχα μας, έχουν γίνει χυμοί από ρόδι ακριβοί, που παλεύω να τους έχω στο σαλόνι μου, διότι προσφέρουν πνευματική ανάταση και έξυπνες λύσεις επιχειρηματικές του μέλλοντος μας... Ουφ πάλι κατάφερα και ψέλλισα μια ολοκληρωμένη σκέψη χωρίς ουσία και αφορμή, έτσι εκεί που πίνω τον καφέ μου, και ατενίζω τον καυτό ήλιο, θεραπεία της νοσηρής μου φαντασίας και μη έχοντας κάτι άλλο πιο όμορφο και ευτυχισμένο βήμα να βαδίσω, ξεσκονίζω τις μυστηριακές μου βλέψεις για τέχνη και φευγαλέα δόξα και τιμή! Το έχω ξαναπεί.Όλα είναι τόσο ρευστά και τόσο αγαπημένα!

συνεχίζεται... 

By faust

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου