stormy...

Έκατσα ατέλειωτες ώρες κάτω από την βροχή...
είπα μέσα μου,σήμερα δεν θα κλάψω!!
Μουσκεύτηκα μέχρι το κόκαλο...
αγάπησα πάλι τις ηδονές μου,
τα αιώνια κρυφά μου πάθη...
το χαμόγελο που δεν θέλω να ξαναδώ,
τα ψηλά πόδια του ανέμου ανάσταση...
Και ξέσπασε καταιγίδα,
ονειρεύτηκα το ζεστό σου κορμί,το λευκό..
οι ρυθμοί σου βάσανο και μέλι...
οι προφητείες μου του κόσμου ο πόνος...
ένας γλυκός ρυθμός, ο παλμός και η δύναμη,
το υπέροχο ποταμάκι της κόλασης λάβα...
Σχίζοντας τους βρεγμένους ουρανούς μου
βυθίστηκα στις στοές σου τις αιώνιες μαγικές σου πνοές...
Ατσάλι καυτό και όλο το χρυσάφι της γης
οι ανάσες μας, και η βροχή ασταμάτητη
με κυβερνά!.

© "stormy" γ.κ. 30/12/12/