πριν από το 13....

Ξέπλυνε η βροχή τις πληγές μας...
τόσο βασανιστικές και άθλιες...
Τα πάθη μας όχι..
στα ποτάμια κυλάνε τα λάθη μας....
Έρωτες και επανάσταση
να παρασύρονται σαν σκουπίδια...
να μην μπορείς να δεις ούτε τα μάτια της,
μήτε να νιώσεις την ανάσα της...
ξέρεις πως είναι εκεί έξω
βρέχεται,αγαπάει,πονάει και ζει....
Αυτός ο παλιόκαιρος η αγάπη μου!

© γ.κ. 2012