"No way"

Στη σιωπή ...
ατέλειωτες οι ριπές της τολμηρής σκόνης,
φεύγουν σαν σφαίρες,
ξέρεις ότι έχεις άπειρο χρόνο,
η ερημιά είναι μέσα μας και παντού,
δεν θες να αλλάξεις τίποτα...
δεν τον ξέρεις, δεν τον ζητάς,
τον αισθάνεσαι τώρα που φεύγει σαν την ζωή μας....
ο πόνος και ο άλλος μας κρυφός θησαυρός μας...
Ο ισοπεδωμένος ουρανοξύστης βάφτηκε μαύρος,
ο ταξιδευτής θα καλοπεράσει,
πέντε χρόνια και κάτι λεπτά,
στα παγωμένα μας άκρα τοποθέτησα την βόμβα...
οι εκρήξεις που θα μας βρουν θα ρυθμίσουν το στάτους μας,
θα αναστηλώσουν αρχαίους πολιτισμούς,
θα ερωτοτροπούν τα μάρμαρα στον καυτό ήλιο,
θα είμαι δίπλα στο δέντρο στη καυτή άμμο,
καμένος με την αλμύρα σου στο στόμα...
το γαλάζιο και το λευκό θα σμίγουν στην σάρκα...
γενεές αμέτρητες θα μας υμνήσουν!!!...
θαλασσοπόροι από τον Άρη θα μας ανακαλύψουν...
Στη σιωπή...
ατέλειωτες οι ψεύτικες παραισθήσεις μου...
ακόμα και αυτές σας ξεγέλασαν όρνεα...
σας ξαπόστειλαν στο βυθό των ψυχών σας,
καθότι το άσπρο... σε καυτό ματωμένο σεντόνι εξελίσσεται...
διασπάτε στην κόρη του οφθαλμού...
γυάλινος τοίχος ορθώνεται απ'το δικό σου μπετόν,
ο ουρανοξύστης αναστηλώνεται ..
σας καθηλώνει πιστοί μου λαοί,
σας κλόνισε ο υπέροχος λόγος,
ο ξερός αγέρας της άρνησης σιωπά...
σαν θα κλείσεις τα μάτια σου,
τα χιλιάδες τα χρώματα θα σε πνίξουν..
δεν μπορείς να αγγίξεις το όνειρο
δεν υπάρχεις καθόλου σε αυτό....
όλα τα όνειρα έχουν δράκους αγάπη μου...
σαν δρόμος που έκλεισε απ'το χιόνι σε ξέχασα θλίψη μου,
με ξέχασες καλέ μου εαυτέ, φίλε προδότη...
εσύ είδωλο στον καθρέφτη μου δημιούργησες...
εσύ το μεγάλωσες,εσύ το εξαφάνισες τραγικά....
Ξεκινώντας λοιπόν στο πέρας της άρνησης των θεσμών
θα ματώσω ανάσες από αγάπη και πάθος,
θα σταθώ σε μιαν άκρη του δρόμου...
να σε δω να περνάς από μπρος μου ευτυχισμένη....
σιωπή... μου....

© "no way" 6/1/13 g.k.