"deep behind my eyes"

Η κάθε μας μέρα δεν είναι γιορτή!.
Το ψιλόβροχο δεν μπορεί να μας εξαγνίσει....
κι αν υπάρχει αγάπη εξανεμίζεται ...
στις μαύρες μας μέρες τα γεράκια είναι εδώ,
παντού το θειάφι, η αποκαθήλωση ξαναζεί...
Να κοιτάξω είπα στην νύχτα τους εφιάλτες μου...
πως μπορείς να κοιμάσαι γυμνός μες στην ψύχρα ?
τόση ψύχρα και η ψυχή μας αισθάνεται,
ακόμα ζει και μπορεί και αγαπάει....
διαγράφει τα ωραία αισθήματα...
τα επιστρέφει σε πάθη και ηδονές.....
Ο επιτάφιος θρήνος ένα ποτάμι οργής...
έτσι που θέλεις να λιώσεις τις πέτρες,
να ξανακτίσεις .... να λυτρωθείς...
να δεις ουρανό και ερωτευμένα φεγγάρια...
να πιεις φωτιές, για πάντα να ζήσεις μαζί της...
αθάνατος,φωτεινός κύκλος μες στο στερέωμα..
Ένα υπέροχο πέταγμα αναπνοής κάποιες φλόγες,
κάποιο λευκό σου σημάδι μπρος απ' το μάτι μου....
Τόσο βαθιά αγάπη την γέννησαν οι θεοί μας,
την χάρισαν στα πουλιά που πετάνε μαζί μας...
να κατακτήσεις ηπείρους και βάρβαρα έθνη,
πίσω στο μισοσκόταδο χρυσός θησαυρός,
τα σύμβολα και τα πάθη μας έλαμψαν φως...
Μπορώ και σε βλέπω στα όνειρα μου θεέ...

© 2013 γ.κ. "deep behind my eyes" 11/1/13