Θα μπορούσε να ήταν και αλλιώς...
σαν σκιά στην νύχτα μου κυριαρχείς...
γλυκιά μέδουσα στάζοντας γλυκό δηλητήριο...
οι πληγές μας ένα απέραντο πράσινο λιβάδι..
καρποφόρο,ευτυχισμένο λυγίζει στον άνεμο ο καρπός μας....
Οι αέρηδες χαϊδεύοντας μας, μας εξαγνίζουν...
μας ποτίζουν το νέκταρ στο όνειρο με παρέδωσαν...
με πρόσταξαν να το ζήσω μαζί..... να το γευθώ....
ως την άκρη τούτης της γης μας να το γλεντήσω...
Δεν υπάρχουν θεοί, ούτε διάβολοι,
τα πνεύματα κυριάρχησαν και οι αγάπες...
οι λαβωμένοι κόκκινοι ουρανοί μας...
οι παλμοί της ζεστής μας καρδιάς διατάσσουν...
λευκά αρώματα και γαρδένιες μοσχομυρισμένες στο πέρασμα σου,
μια κραυγή ευτυχίας ξεχασμένη από χθες με συγκλόνισε...
Τα επόμενα έτη το μόνο που έχω να δω
μία ανατολή με ανάσες χαράς στολισμένες...
Την θάλασσα που θα ταξιδέψουμε,τον λυτρωμό.
© 2,45 17/1/13 "έρεβος 2" http://youtu.be/Ztx-UppaUrY
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου