"ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ " © 18/7/12 γ.κ. http://youtu.be/_bGfMzJoY6w
Πως να σβήσουν οι ήχοι της αναμονής όταν "i love you" και το κύμα του καύσωνα ταράζει τις ακτές της μεγάλης εσωτερικότητας μου.Οι τρελαμένοι οδοιπόροι της τύχης και της απόγνωσης έχουν κουρνιάσει στις στοές τους, και τα σκαθάρια τα πολύχρωμα της φύσης ταξιδεύουν στο κορμί τής μεγάλης απόδρασης και της ηχορύπανσης.
Καθώς βαδίζω προς το τέλος μου ένα αεράκι χαϊδεύει το πρόσωπό μου και το πρόσωπό της λάμπει κάτω από τις λευκογάλανες υφαντές ροπές της, τις τυρκουάζ αντανακλάσεις στο καταγάλανο του νερού. Οι κραυγές τις αδυναμίας μου χάνονται στο απέραντο γαλάζιο, η ιστορία επαναλαμβάνει τα λάθη της, και οι καρποί του μόχθου μου γίνονται βορά στους λύκους και στις αιθέριες υπάρξεις ενός νυχτερινού κρεσέντο γεμάτο άλλου είδους φωνές όπου όμορφα μυρίζουν και λιώνεις από το πυκνό καπνό της υπέροχης σάρκας που αιώνια μύριζε έτσι και ακόμα καλύτερα.
Ρομαντισμός... η αιώνια μάχη μεταξύ μας ήταν και θάνε η πληγή των λαών.Η μάχη άνιση και ανίατη. Ο εχθρός μας ο χρόνος που δεν γυρίζει πίσω με τίποτα.Ζώντας την στιγμή στο καυτό τώρα δεν υπάρχει διαφυγή και καμιά μάχη δεν θα κερδίσει κανείς.Εγώ βλέπω πως μετά δεν θα πατήσω πουθενά, πουλί που πετάει σε άγνωστο τόπο χωρίς επιστροφή.Εσύ εκεί έξω είσαι παντού ψυχή και αμφισβήτηση των πάντων από κέφι.Ποτέ δεν λες το "σ'αγαπώ" που σε τρομάζει ο ήχος, και έτσι όλα τα επαναλαμβανόμενα μοτίβο ηχούν σαν να ηχούσαν από πάντα. Εγκλωβισμένοι όλοι στο καλό και σίγουρο κατεστημένο μονοπάτι της λήθης βιώνουμε άβουλοι τα γεγονότα και τα επικροτούμε... no way to escape ....
Η σιωπή της στιγμής μας έχει να κάνει με το παρόν,το παρελθόν και το τώρα... δεν βλέπω κανένα μέλλον, δεν θέλω να το δω ξανά το ίδιο παραμύθι,ούτε σε θεωρία, τα λέει όλα η μουσική αυτό που εμείς κατάμουτρα ποτέ μας δεν θα πούμε...
Καυτή και η σημερινή μας μέρα.... ακούς τους ήχους και το κύμα να σκάει στην αμμουδιά της υπέροχης ψυχής μας...
© γ.κ. 2012
Πως να σβήσουν οι ήχοι της αναμονής όταν "i love you" και το κύμα του καύσωνα ταράζει τις ακτές της μεγάλης εσωτερικότητας μου.Οι τρελαμένοι οδοιπόροι της τύχης και της απόγνωσης έχουν κουρνιάσει στις στοές τους, και τα σκαθάρια τα πολύχρωμα της φύσης ταξιδεύουν στο κορμί τής μεγάλης απόδρασης και της ηχορύπανσης.
Καθώς βαδίζω προς το τέλος μου ένα αεράκι χαϊδεύει το πρόσωπό μου και το πρόσωπό της λάμπει κάτω από τις λευκογάλανες υφαντές ροπές της, τις τυρκουάζ αντανακλάσεις στο καταγάλανο του νερού. Οι κραυγές τις αδυναμίας μου χάνονται στο απέραντο γαλάζιο, η ιστορία επαναλαμβάνει τα λάθη της, και οι καρποί του μόχθου μου γίνονται βορά στους λύκους και στις αιθέριες υπάρξεις ενός νυχτερινού κρεσέντο γεμάτο άλλου είδους φωνές όπου όμορφα μυρίζουν και λιώνεις από το πυκνό καπνό της υπέροχης σάρκας που αιώνια μύριζε έτσι και ακόμα καλύτερα.
Ρομαντισμός... η αιώνια μάχη μεταξύ μας ήταν και θάνε η πληγή των λαών.Η μάχη άνιση και ανίατη. Ο εχθρός μας ο χρόνος που δεν γυρίζει πίσω με τίποτα.Ζώντας την στιγμή στο καυτό τώρα δεν υπάρχει διαφυγή και καμιά μάχη δεν θα κερδίσει κανείς.Εγώ βλέπω πως μετά δεν θα πατήσω πουθενά, πουλί που πετάει σε άγνωστο τόπο χωρίς επιστροφή.Εσύ εκεί έξω είσαι παντού ψυχή και αμφισβήτηση των πάντων από κέφι.Ποτέ δεν λες το "σ'αγαπώ" που σε τρομάζει ο ήχος, και έτσι όλα τα επαναλαμβανόμενα μοτίβο ηχούν σαν να ηχούσαν από πάντα. Εγκλωβισμένοι όλοι στο καλό και σίγουρο κατεστημένο μονοπάτι της λήθης βιώνουμε άβουλοι τα γεγονότα και τα επικροτούμε... no way to escape ....
Η σιωπή της στιγμής μας έχει να κάνει με το παρόν,το παρελθόν και το τώρα... δεν βλέπω κανένα μέλλον, δεν θέλω να το δω ξανά το ίδιο παραμύθι,ούτε σε θεωρία, τα λέει όλα η μουσική αυτό που εμείς κατάμουτρα ποτέ μας δεν θα πούμε...
Καυτή και η σημερινή μας μέρα.... ακούς τους ήχους και το κύμα να σκάει στην αμμουδιά της υπέροχης ψυχής μας...
© γ.κ. 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου