"on"

"on"
... ο αέρας πάντα
τους εφιάλτες σκοτώνει.
Το τέρας κουρνιάζει
είναι στις σκέψεις μας.
Βήματα και σκιές
δαιμόνων μαζώματα , Θεών σκορπίσματα...
και πληγές.
... αχ αυτός ο αέρας
τα διάχυτα λάβαρα
πως να κοπάσει ...
πως των δαιμόνων τα δάκρυα
θα μπορέσει να παύσει...
Πάνω στην λευκή κουπαστή
θα ρίξω το βόλι μου
θα γίνει ο ήλιος ανάσα μου
και ο βυθός σου
το διάχυτο φως το ανέσπερο.
Στον Ποσειδώνα σε είδα
πλάϊ του να κοιτάς
τις επτά πολιτείες της κόλασης
και αγέρας και λάβα και όνειρο
συντελούσαν σε όργιο απόδρασης.
Όλα τα άλλα  καλά και άγια
μα τι νάνε τούτο το ον
το εχτραβακαντσα
του πειρασμού το "νόστιμον Ήμαρ" ?
ή της θεάς οπτασία και βάλσαμο ?
μήπως τα μάτια μου
τα καμένα απ την πυρά σου ?
... ο αέρας εξαγνίζει τα όνειρα,
και εγώ επιστρέφω στις ρίζες μου
των θεών τα παιχνίδια με κάλυψαν ._

(5 και 13  απόγευμα στις 31/7/ του 12)
γ.κ. © 2012