"Σιωπή"

"Σιωπή"    © Γ.Κ. 10//7/12

Έχετε μεθύσει ποτέ με τέτοια μουσική ? Παλιά ήταν κάτι μαύροι δίσκοι που μας ταξίδευαν.Δε 
είχα ανάγκη φυγής όπως τώρα. Ήμουν νέος με 
όνειρα. Τα πικρά μονοπάτια ήταν ο καταλύτης 
της ολέθριας σχέσης με την στεγνή πραγματικό- τητα. 
Και όπως έχω πει και άλλοτε το μυαλό μου ήταν πάντα μια πλαστελίνη χρώματος μοβ από αυτές 
τις παιδικές μας...

Το παίρνεις στο χέρι και το πλάθεις όπως εσύ θες...  Ο επίλογος είναι ένα τραγούδι μονότονο, βγαλμένο από κόμικ ηρωικού Αμερικάνικου σινεμά!.

Τα έκοψα όλα και χάθηκα στις κακές πληγές της σιλικόνης και του πυριτίου  σε τσιπάκια και τροφοδοτικά χιλιάδων βατ....

Τα είδα όλα και τα έζησα και τη βύθιση του Τιτανικού σε φουλ οθόνη με εκατομμύρια χρώματα πανδαισία ψυχής και αυταπάτης.Κυκλοφόρησαν τα τελευταία νέα σε παγκόσμια πρώτη από εμένα μέσα από οθόνες και μπλε ακτίνες που χαράζουν καρδιές και ηλιοβασιλέματα.

Ξέκοψα από κοινούς θνητούς και ενώθηκα με το άγνωστο, έπαιξα με το άπειρο και άκουσα γλυκιές μελωδίες βιολιού στα τρίσβαθα της ψυχής μου... και είδα τον θεό και τον διάβολο και τάπιαμε  όλοι παρέα.Και όλα σε ένα τεντωμένο σχοινί έτρεχαν όπως η βελόνα χαράζει το βινύλιο και ξεχύνονται μουσικές ουράνιες και του κάτω κόσμου.Κάποιες φορές κάνεις μια αδέξια κίνηση σκουντάς την βελόνα και αυτή γλιστρώντας ξύνει σκληρά τον δίσκο και ο ήχος παραμορφώνεται, το όνειρο σταματά βίαια, η άγνωστη θεσπέσια μελωδία χάνεται και η προσγείωση είναι τόσο ανώμαλη που δεν αναγνωρίζεις το πρόσωπό σου στον καθρέφτη.

Είσαι μεθυσμένος από πριν, έχεις φύγει αλλού, δεν πατάς Γη, δεν είσαι παρών εδώ και τώρα, είσαι εκεί που ήθελες να ήσουν πάντα, και ζεις το παραμύθι ολοκληρωτικά. Κάνω να σηκώσω τον βραχίονα με την κεφαλή που έχει στο άκρο της την βελόνα και θλίβομαι.Σπασμένα όνειρα και ελπίδες  απορρύθμιση και η αλήθεια κατάμουτρα.Δεν έχω ήχο,δεν έχω το παρόν, δεν υπάρχει το μέλλον, ζω στο παρελθόν και μένω εκεί. Σιωπή!