"το ξωτικό "

Για μένα ... για να ξορκίσω τα πάθη μου ....
έβαψα τις εστίες μου κόκκινες ...
στο ήσυχο αυτής της νύχτας
αγριεύτηκα .... και σε είδα !
και ξεστόμισα κουβέντες αμόλυντες ...
Το εσωτερικό της διαδρομής του κελιού μου διέγραψα
και τις λέξεις δεν άφησα να ακουστούν...
Για να μην εκτροχιαστώ έκλαψα...
όλος ο κόσμος δεν είμαι εγώ,
όλος ο πόνος είμαι εγώ - και άριστα πράττω !...
Αν εγώ δεν υπήρχα
πως εσύ εκεί έξω πατρίδα
θα με αγαπούσες ?
Είναι λοιπόν κάποιες άγριες στιγμές
σαν να τις έχεις ξαναζήσει
ξανά και ξανά και ξανά,
τις ασπάζεσαι τελικά και αριστεύεις...
ξεπερνάς τους άλλους
και πρώτος βουλιάζεις
στην χώρα της ανυπαρξίας...
αγγίζοντας την κορυφή!
Εγώ για να ξορκίσω τα ξωτικά
έγινα ένα με κείνα
και διάλεξα τόπο κρυφό και απίθανο
την ψυχή μου για να παραδώσω.


© 2012 γ.κ. "το ξωτικό "