Εφ' όλης της ύλης 2. "Αγέρας"
Είμαι ξαφνικά εκεί που ονειρεύομαι.Εκεί που πάντα ήθελα να βρεθώ. Όπου ο αγέρας δεν σταματά ποτέ!... Είναι γλυκός και μαστιγώνει τις αισθήσεις μου. Είναι αυτός που βλέπω στα όνειρα μου.... με εσένα δίπλα μου....μ'αυτό το αραχνοΰφαντο παρεό με τις χρυσές ανταύγειες που εκπέμπει το λυγερό κορμί σου. Όλα είναι ένα ψεύτικο όνειρο γεμάτο κραυγές και ψιθύρους γεμάτο από σκηνές χολιγουντιανού τύπου σε κόκκινα χαλιά σε ολονύκτια πάρτι σε πισίνες με καυτό νερό και κορμιά με γραμμώσεις να χτυπιούνται...ασταμάτητα, όταν ο ήχος τρυπά τα ευαίσθητα αυτιά μου... και κάνει τα υπέροχα μάτια μου να δακρύζουν.
Έτσι λοιπόν το όνειρο γίνεται εφιάλτης.Η ελπίδα μία λεπίδα που σκίζει τις σάρκες μου.Οι δικές σου ροπές εξελίσσονται σε μεταλλικό πλέγμα αδιαπέραστο.Αγέρας δυνατός σηκώνεται και στροβιλίζει όλη την μάζα.Εκεί που άλλοτε υπήρχε ευδαιμονία τώρα το χάος και η καταστροφή.
Δεν είναι σημεία των καιρών,δεν είναι η θεία δίκη,ούτε καν εκδίκηση ενός κατατρεγμένου.
Βαθύ κόκκινο τα ποτάμια του αίματος απο την συμφορά.Ο ένας ψάχνει τον άλλον,ζητάει στήριξη, ένα άλοθι για να γλυτώσει μάταια.... Πάντα και πουθενά όταν ο χρόνος σου τελειώνει δεν βρίσκεις αυτό που αναζητάς, γιατί απλά ποτέ σου δεν το είχες!.
Είναι ένα μεγάλο παραμύθι που δεν έχει δράκο.Ειναι απλά το αιώνιο,το υπαρκτό, το σύνηθες...Οσα χρόνια και αν περάσουν,όσοι αιώνες ... αυτό παραμένει ακλόνητο στις επάλξεις.
Αυτό το διαφορετικό του ενός ανθρώπου απ΄τον άλλον!.Είναι αυτό που κάνει την διαφορα σε αυτόν τον πρώην πράσινο πλανήτη.Η μοναδικότητα του καθένα.Τι και αν μας αρέσει ο αγέρας να μαστιγώνει τα καυτά κορμιά μας,με την αλμύρα της θάλασσας που τόσο αγαπάμε και οι δυό μας.
Τι και αν οι λέξεις ανταλλάσσονται απλά και εύκολα και βρίσκουν μονοπάτι μεταξύ τους...τι και αν θέλουμε και οι δυό και όλοι που το ψάχνουν αυτή την πέτρινη γροθιά μας να την χτυπήσουμε μαζί στην κοφτερή λεπίδα ενός τεράστιου μαχαιριού...
Ολα είναι δρόμος.Ολα ειναι θάλασσα και αγέρας.Ολα ειναι λέξεις.Απλά όλα ειναι για να είναι.Δεν υπαρχει γιατί, δεν υπάρχει αν, ούτε καν ίσως, υπάρχουν όλα για να υπάρχουν και να εξελίσσονται στο πέρασμα του άπιαστου χρόνου,στο πέρασμα της αιωνιότητας...
Ζω ξαφνικά αυτό που είχα ονειρευτεί.Εκει που πάντα ο αγέρας δεν σταματά ποτέ.Δεν γνωρίζω τι είναι αλήθεια και τι ψέμα... Ζω το όνειρο.Ονειρεύομαι την ζωή. Την σύνθεση των λέξεων.Είναι η γέννηση ενος νέου γαλαξία,ενός αστεριού μέσα σε αυτόν.Ολα υπάρχουν χωρίς να βρίσκονται πουθενά.Δεν έχω ήχο δεν έχω ύλη.Εσύ είμαι εγώ,είσαι η άμμος και γω ο αγέρας. Τρελός χορός έχει αρχίσει... μας έχει μεθύσει για τα καλά!.
3/7/2012 © George Kroustalis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου