Σκέψεις 18 φως.
Λέξεις που περπατούν βιαστικά, περιστρέφονται γλυκά
Τραγουδούν στ' αυτιά μου και περιμένουν το άπιαστο...
Θαύματα δυνατά φωτίζουν τη μέρα μου σαν δάδες αιώνιες.
Με προκαλούν να περιπλανηθώ στον ωκεανό.
Στην απέραντη θάλασσα που όλο αυτή σκέφτομαι.
Τα όνειρα τέλειωσαν κι εγώ βουλιαγμένος
μέσα τους βρέθηκα και βαρέθηκα πια.
Ο βυθός είναι χωρίς τελειωμό, άνευ επιστροφής...
Ένιωσα τη λεπίδα του ήλιου
το χαστούκι της άρνησης
το γιατί έτσι θέλω και επειδή.
Ξέρω η αυγή θα με βρει ξανά και ξανά
Να με γεμίσει το άφθαρτο φως
να μετρήσω τα χρώματα της ανατολής της ελπίδας.
Να κοιτάξω εμένα να φτιάξω τα όνειρα
να ετοιμάσω την νύχτα για να παίξει το φιλμ...
Κι αυτό το πρωινό να κρατήσει μία ζωή.
φως περισσότερο φως...
της αστροφεγγιάς λούζομαι τις χρυσαφένιες σκέψεις.
© 2012 γ.κ.
Λέξεις που περπατούν βιαστικά, περιστρέφονται γλυκά
Τραγουδούν στ' αυτιά μου και περιμένουν το άπιαστο...
Θαύματα δυνατά φωτίζουν τη μέρα μου σαν δάδες αιώνιες.
Με προκαλούν να περιπλανηθώ στον ωκεανό.
Στην απέραντη θάλασσα που όλο αυτή σκέφτομαι.
Τα όνειρα τέλειωσαν κι εγώ βουλιαγμένος
μέσα τους βρέθηκα και βαρέθηκα πια.
Ο βυθός είναι χωρίς τελειωμό, άνευ επιστροφής...
Ένιωσα τη λεπίδα του ήλιου
το χαστούκι της άρνησης
το γιατί έτσι θέλω και επειδή.
Ξέρω η αυγή θα με βρει ξανά και ξανά
Να με γεμίσει το άφθαρτο φως
να μετρήσω τα χρώματα της ανατολής της ελπίδας.
Να κοιτάξω εμένα να φτιάξω τα όνειρα
να ετοιμάσω την νύχτα για να παίξει το φιλμ...
Κι αυτό το πρωινό να κρατήσει μία ζωή.
φως περισσότερο φως...
της αστροφεγγιάς λούζομαι τις χρυσαφένιες σκέψεις.
© 2012 γ.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου