Τρίτη 14 Αυγούστου 2018

ηδονές

ηδονές

Η επιμονή της βροχής με συναρπάζει! Με δικαιώνει σαν οντότητα! Νιώθω να πλημμυρίζω μέσα μου από αισθήματα αγάπης... όχι πως τις άλλες φορές δεν αγαπώ αλλά να υπάρχουν και κάποιες φορές που μισώ αυτούς που αγαπώ! Και μετά έρχονται οι εμμονές... οι δράκοι, τα φαντάσματα και οι βρικόλακες της νύχτας! έρχονται και αυτές οι άτιμες ηδονές της σάρκας... που με συνθλίβουν αμήχανα λες και είμαι ένα φτερό στον άνεμο της κολασμένης ζωής μου... ποιος προστάζει τους βασανιστές μου να με τιμωρήσουν δεν ξέρω, ίσως νάνε γυναικείες ψυχές που τις άφησα στο πέρασμα του χρόνου ανολοκλήρωτες, ίσως νάνε οι αποφάσεις που δεν τόλμησα να πάρω για να δω τον παράδεισο μου... Και τώρα που ξανά καίει η νύχτα με το ματωμένο φεγγάρι να με χαζεύει τυραννιέμαι στα μεταξένια σεντόνια τα λευκά, μην μπορώντας να ξεχάσω... τι ? πως έπρεπε να είχα διαλέξει τον δρόμο με τις ανηφόρες και τις άπειρες στροφές που θα με έβγαζε απ' το σκοτάδι μου στο φως... εκεί που ο τυφλός τραγουδιστής κάθε καλοκαίρι χαρίζει μουσικές απολαύσεις ψυχής... Να βρέχει και νάνε καλοκαίρι να λείπεις και να καίει η νύχτα... ε πάει πολύ... απόψε θα αργήσει να ξημερώσει το βλέπω...
24/6/18 © γ.κ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου