Καυτός Αύγουστος (ανέκδοτο στο ΦΒ)

Ο ιδρώτας στάζει σαν πυρακτωμένη λάβα!
Οι πόροι συστέλλονται και διασπώνται !
Καμία ελπίδα για επιστροφή, το τώρα  με καθήλωσε στο σκοτάδι!
Το πέρασμα έκλεισε μόνιμα,
ο ήλιος ξέρασε προστυχιές που έλεγαν οι παλιοί,
και ο έρωτας έγινε το πικρό μου τελευταίο ποτήρι από κρασί!

Το φαρμάκι είναι γλυκόπιοτο νέκταρ!
Θολώνει τοπία και οι σκέψεις διαστρεβλώνουν το αύριο,
σωριάζονται κατά γης  οι άγονες γραμμές του Αιγαίου,
και η θάλασσα έγινε τάφος και οικτιρμός!
Στον λαιμό σου υπάρχουν τα σήμαντρα της ψευτιάς,
ο κανόνας έγινε για να σπάει,
ο δεσμός κράτησε αιώνες, γυμνές ξιφολόγχες διάσπαρτες,
το πλακάκι που καίει όλα τα ομολογεί...

Ο ιδρώτας δεν είναι είδος προς εξαφάνιση,
είναι απλά το τελείωμα μίας άγονης μέρας,
μιας ανύπαρκτης περατζάδας του χρόνου
και το αύριο που και αυτό θανε το ίδιο
μου χαρίζουν τους τίτλους του τέλους που θέλεις να δεις!

Νίκησες, ξανά και ξανά αναπαύσου στις δάφνες σου!
Κοίταξε μόνη σου το ηλιοβασίλεμα ακόμα μία φορά...
η μέρα αύριο ίσως να μην ξημερώσει... δροσίζει από τα χθες!

14/8/2018 γ.κ  ©