επι. Γ

-Έχεις χρόνο να τα πούμε ?
-Έχω όνειρα μόνο χωρίς χρόνο!
-Όταν ήσουν μικρός τι έκανες ?
-Ζούσα την ζωή μου χωρίς να σκέφτομαι το αύριο και τώρα το πληρώνω!
-Μα και γω το ίδιο, και το ξέρεις, όμως κάτι πέτυχα στην ζωή μου!
-ήσουν τυχερός φίλε μου, όμως για σκέψου είσαι ακόμα μόνος!
Το Σπίτι ήταν ντυμένο στα λευκά, αποστειρωμένος χώρος, πλούσιος μα και ζεστός, τα καζάνια έβραζαν στο υπόγειο άλλωστε! Πλούσια περιοχή, αγαπημένος φίλος, αλλά κριτής των πάντων! Παραβάτης πάντα με μια μυστήρια καταγωγή, λένε άσχημα λόγια γι αυτούς, έτσι έχω ακούσει εμείς δεν έχουμε μιλήσει ποτέ γι΄αυτό, έχουμε ζήσει πολλά, έχουμε βυθιστεί στα σκατά, αλλά βγήκαμε στην επιφάνεια, προχωρήσαμε, ζήσαμε, ζούμε, υπάρχουμε και οι άλλοι κοιτούν το μέλλον!Εγώ ζω μόνο για το παρόν, το παρόν το πικρό που όλοι ξέρετε από ταινίες του Αμερικάνικου κινηματογράφου τύπου Κασσαβέτης! Και αυτός καταγωγή Ελληνική είχε, έγινε πλούσιος και διάσημος και πέθανε 59 ετών... Πλάκα δεν έχει η ζωή ?
-Πότε πότε σε θαυμάζω ρε φίλε, πως τα κατάφερες έτσι...
-Δούλεψα σκληρά... ένας μοναχικός καβαλάρης σε σκληρά μονοπάτια... με πολλά αδιέξοδα αλλά πάντα έβρισκα διέξοδα!
-Και οι γυναίκες ? Τι έγινε με τις γυναίκες ? Γιατί είσαι τώρα μόνος!
-Πάντα είχα γυναίκες περαστικές! Είναι ένα πολύπλοκο εργαλείο, σκληρό από ατσάλι, φωτιά και άνεμο... τις ξεπέρασα όλες... αλλά τις απόλαυσα αρκετά! 
-Εγώ καμία!
-Καμία τι ? Δεν ξεπέρασες ? Εσύ... εσύ είσαι ένας ρομαντικός βλάκας... χρόνια τώρα.. έτσι γεννήθηκες...
-και μάλλον έτσι θα πεθάνω!Ήθελα νάξερα ποιο ήταν το κίνητρό σου γι όλα αυτά... που έφτιαξες... 
-Να ζω καλά, τι άλλο...
-Μόνος ?
-Μα είμαι μόνος? έχω τόσους καλούς φίλους και πρώτα πρώτα εσένα! Και ας εξαφανίζεσαι στον κόσμο σου ...
-Δίκιο έχεις εξαφανίζομαι γιατί μου φταίνε όλα!Μα όλα σου λέω!
-Δεν έχεις άδικο όμως να σου φταίνε... η κοινωνία και ο κόσμος της τέχνης σε έχει αδικήσει πραγματικά, εγώ το ξέρω καλά!
Δεν του απάντησα γιατί δεν υπήρχε λόγος! Τώρα στην δύση της ζωής μας, όλα αναθεωρούνται, ψηλαφίζονται από την αρχή, ψάχνονται οι λεπτομέρειες, και ας μην μπορείς να αλλάξεις τίποτα! Μήπως τελικά μπορείς, αλλά δεν θες!
Μήπως έχεις βολευτεί τόσο καλά στην μετριότητα και έχεις αφεθεί στο πέρασμα του χρόνου! Αυτός ο Γήινος χρόνος είναι που μετράει, και αυτή η ζωή, αυτή που ξέρω, που ξέρεις που βιώνουμε καθημερινά... Τίποτα άλλο δεν υπάρχει εκεί έξω... τίποτα... κενό!Μαύρο κενό! Τώρα και να θες κάτι να αλλάξεις... δεν έχεις χρόνο... και αυτό είναι η στεγνή πραγματικότητα!

23/12/15 © γ.κ. "επίλογος Γ΄"