αδιέξοδο"

Το τοπίο είναι κινηματογραφικό! Το αίσθημα της φυγής κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα και όλες τις τάξεις ανθρώπων! Μια ψυχή που αιμορραγεί είναι πριν το τέλος μιας νέας αρχής.Φιλοσοφική αίσθηση και ρομαντική ανάγνωση της στιγμής. Ένα μεγάλο υπαρκτό ταξίδι στο μέσα, το έξω, το τώρα! Γιατί το αύριο είναι μια στιγμή που δεν είδα ακόμα, δεν έζησα, δεν δημιούργησα! Η μοναξιά είναι μια έρημος καρποφόρα, σκοτεινιάζοντας ο καιρός δημιουργεί παραισθήσεις χωρίς αισθήματα, και προκαλεί την ζωή! Στο κενό υπάρχει η αγάπη, η ζωή και ο πόνος! Όλα είναι εφικτά! Κάθε φορά που αφήνω κάποιον στην άκρη του δρόμου, μου παίρνει έναν αιώνα να περάσω στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ο χρόνος χρειάζεται ανακατασκευή και απέραντη σιωπή. Γιατί ο χρόνος είναι ελάχιστος. Και η σιωπή τεράστια και πρέπει να την ακούς. Λέει πολλά σε λίγο χρόνο, δύσκολα τα καταλαβαίνει κανείς, αναλώνεται στα επίγεια, μεταμορφώνεται και σύντομα εξαφανίζεται στην καθημερινότητα! Απ την άλλη, διασταυρώνονται και κονταροχτυπιούνται σαν τα αισθήματα οι θεσμοί, οι χρησμοί και οι αποστάσεις γίνονται ασύλληπτες. Ένας πόλεμος με χιλιάδες θύματα και παράπλευρες απώλειες... δημιουργείται! Κάποτε όλοι θα καταλάβουν πως οι επαναστάσεις γίνονται με ισχυρά κίνητρα, κάτι σαν την γυναίκα δηλαδή, το ψωμί, το λιβάδι με τους καρπούς. Ένα απέραντο αδιέξοδο σε όλα σχηματίζεται με τον σιωπηλό χρόνο, και οι αισθήσεις δραματικά σχίζουν το απέραντο διάστημα! Όλος ο χρόνος υπάρχει τελικά για την διαδρομή από την μία ακτή στην άλλη! Απλά η διαδρομή κρατάει αιώνες και αυτοκαταστρέφεται σε κάθε της κίνηση! Τα κίνητρα έρχονται και παρέρχονται, και το μόνο που μένει είναι μια πικρή εντελώς αίσθηση στο στόμα, αναμεμιγμένη με αίμα από το εσωτερικό του κορμιού... Πλημμυρισμένοι τελικά στο κόκκινο και το μαύρο οι διαδρομές επαναλαμβάνονται, και οι όρκοι και οι υποσχέσεις μας διαγράφονται στον δηλητηριασμένο μας ουρανό. Η επανάσταση καταπνίγεται στο έλεος του χρόνου, και το μόνο που μένει είναι τα απομεινάρια της προηγούμενης νύχτας... ένα καπνισμένο από την φωτιά αίσθημα απογοήτευσης και ολικής πτώσης! Κάθε ακτή και ένα νεκρό περιστέρι, κάθε χωράφι και ένας νεκρός οπαδός, κάθε ουρανός και μια άδοξη διαφυγή. Διαφορετικός τρόπος ζωής καρδιά μου, διαφορετικός τρόπος διαφυγής ψυχή μου, διαφορετικός τρόπος θανάτου ανάσα μου! Κάθε φορά που αφήνω κάποιον στην άκρη του δρόμου, μου παίρνει τρία μόνο λεπτά να καταλάβω πως η ανυπαρξία, η αθανασία και η ύπαρξη είναι το ίδιο πράγμα... ένα πούπουλο στον άνεμο της αιωνιότητας...

15/11/2014 ©