Ήρθε ο Ιούλιος! Ο καυτός, καταραμένος, γοητευτικός μας λυγμός, ο μήνας με τις τριανταμία μέρες, ερωτικός, μυστηριακός, αποφασισμένος να καρφώσει τα βότσαλα στην άμμο με τις ψυχές μας... Λατρεμένος βασανιστικά σαν μια σύριγγα που τρυπά αργά, νωχελικά την σάρκα μου μέχρι να βρει κόκκαλο, να χύσει μέσα μου το φαρμάκι της ηδονής, ήλιος και φεγγάρι να πλάθουν στιγμές, κοφτερές σαν τις πύλες των λωτοφάγων! Σαν ξημερώσει και δημοσιευτούν τα χαμένα λόγια της νύχτας, ο τύραννος θα βασιλέψει ξανά, ο αγέρας θα βαλσαμώσει νεκρές επιδερμίδες, ο ήλιος δηλητηριασμένος καρπός στο ξερό στόμα θα ξεκληρίσει συνειδήσεις και αυτό το μισητό μας αίμα θα ξεσπάσει στα πέλαγα της αναμονής. Μέρα με την μέρα θα μετρώ το ταξίδι στο πουθενά, στο γιατί, στο χθες και στο τώρα! Θα κοκκινίσουν ξαφνικά τα πελάγη και ο έρωτας θα χυθεί σαν νέκταρ θεών και ανθρώπων στα συντρίμμια της Πομπηίας, στις αμόλυντες κολώνες της Δήλου. Εκεί που το ξανθό μας χορτάρι στέκει στους αιώνες το μάτι μιας εξαίσιας απόλαυσης, και τα συντρίμμια μιας ευτυχισμένη οπτασίας στέκουν στο χώμα το άγονο σαν τις καρδιές μας, όπου η σιωπή πιστός φρουρός σε ήχους και αναστεναγμούς! Ένα ταξίδι από έξω μέσα μας, πικρόχολο σχόλιο στο μεγάλο σχολείο που λατρεύεις θάνατε, ερωτευμένε ταξιδευτή, χωρίς τα φτερά σου που πας άμοιρε ανθρωπάκο, δεν κοιτάς το κουτσουρεμένο κεφάλι σου κενό από σκέψη και όνειρα; Σε ζαλίζει ο ήλιος, σε μεθά και δεν ξέρεις τι λες κάποιες νύχτες με φεγγάρι, στεγνοί οι δρόμοι δεν έχεις μια αφορμή για αίμα, δεν σε λυτρώνει ούτε όλο το χρυσάφι του Γαλαξία! Στο τέλος αυτού του μήνα ο λευκός μανδύας θα ντύσει τις ψυχρές μας ψυχές σκορπίζοντας τις στάχτες στην πανσέληνο του Αυγούστου. Ως τότε και επειδή η ζωή είναι ένα μαγικό ταξίδι έλα μαζί μου στο βαθύ σκοτεινό μου κόσμο για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση και οι έρωτες και οι προσμονές να λατρέψουν και να λατρευτούν!
---.---.---.---.---.---.---.---.---
---.---.---.---.---.---.---.---.---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου