Σκιές...

Όταν νύχτωσε ήρθε το φως...
μέσα ήταν στο μονοπάτι...
ψυχή που τρεμοπαίζει...
άγγελος αιμοβόρος στην σάρκα μου...
Σκοτεινιά και θλίψη
με μάγεψαν οι λείες σου επιφάνειες ...
τα μακρόσυρτα ζωντανά σου κύτταρα
τα λευκά και καφέ σου τα στίγματα...
βουτηγμένα στο φως του σκοταδιού...
λαμπυρίζουν οι έρωτες μας... θεέ της απόγνωσης,
λυγμέ μου μακάβριε και θλιβερέ....
Στο πέρασμα της σκιάς σου
τσακίστηκε ο ήχος της σιωπής στα Ιλίσια πεδία,
ενώθηκαν οι πληγές μας στο άπειρο...

© 2013 γ.κ. "σκιές" 10/1/13   http://youtu.be/TISOurrsG8E