Απλά σκέψεις....

Και αν βρέχει ακατάπαυστα
τα δοκάρια της αντέχουν ακόμα...
τα καρφιά μας στηρίζουν τα όνειρα...
οι ακτίνες φωτός σιωπούν..
και οι θλίψεις αναδιπλώνονται...
Θα ξανάρθεις πάλι όπως παλιά
αγαπημένη μου ζάλη
ονειρεμένη αίσθηση προσμονής....
και αν βρέχει θα βραχούμε μαζί.

έτσι και αλλιώς...
ο θάνατος και ο θεός
του παραδείσου δρόμος
της κόλασης συνοδηγός
και της αβύσσου τρόμος....
έτσι και σήμερα...
σε μύρισα απ'της βροχής στις όμορφες ψιχάλες...
και ξέσπασες σαν καταιγίδα δυνατή...
καιρός για υπερβολικές αγάπες...

Δέκα δάχτυλα με κόκκινο μανό
της φωτιάς...
και η στάχτη που κανείς δεν θα καταλάβει
κυριαρχούν...
Το μακρύ απέραντο υφαντό
και μια ζώνη πιο πάνω της μέσης
επιστρέφουν στην πράσινη χλόη...
το μυστικό είναι αλλού...
το είχες και το έχασες...
στέγνωσαν οι βροχές και οι αγάπες μας...

by faust

ανεβασμένα τα κύτταρα μας,ξεκρέμαστα τα όνειρα σου βασανίζονται στον ήχο του έρωτά σου για το φεγγάρι... άκουσε δυνατά την φυγή σου... νιώσε τις χορδές σου να πάλλονται ερωτευμένα ... μικρά πουλιά φευγάτα.


έξω φυσάει δυνατά...
μ'αρέσει ο ήχος του αγέρα...
εξαφανίζομαι μαζί του...
ζω το όνειρο ...
μια στιγμή... μια και μοναδική....
ίσως μείνω εκεί για πάντα...
μια νύχτα σαν την σημερινή ...
με αγέρα ....

τι έγινε ?
ξημέρωσε ξανά ο ήλιος λάμπει...
άπειρα φωτεινά χρώματα..
να γελάμε.... να αγαπάμε...
οι δρόμοι μας ενωμένοι...
οι αγάπες μας ζωντανές,
στο πέρασμά σου ζωντανεύουν τα όνειρα...
σε ψάχνω στο πλήθος...
τα Χριστούγεννα ζωντανεύουν μαζί σου....