"Ωδές 795"

Και τώρα η νύχτα άλλη μια φορά
η επιδρομή των βαρβάρων,
η αναμονή του χρυσού !...
Τα σκόρπια όνειρα της εξαθλίωσης...
Τα λόγια της σελήνης ,του Πλούτωνα...
και όλα τα του κόσμου τα βάσανα....
Οι αγάπες μας και οι έρωτες μας...
σιωπηλοί μάρτυρες, νεκροθάφτες....
οι ελπίδες μας και τα χνώτα μας...
ανταμώνουν στο φως....
αυτό όπου τα κεριά καίνε αρμονικά
με την σάρκα ψυχρή, νεκρική
και αιώνια αγαπημένη...
είναι απλά η νύχτα ένα ποτάμι οργής.
.................................
Να μπορούσα με ένα TSATSUMA
να σε εξοστρακίσω ζωή μου....
τις καυτές σου στιγμές να συντρίψω...
τα χιλιάδες κομμάτια πέφτοντας στο κορμί...
άπειρα ποτάμια, ματωμένα λιβάδια ...
και μια ποίηση παρελθόντων ετών...
να χαράξω κερδίζοντας την ψυχή σου!
Το χορτάρι το πράσινο μαύρο,
το δικό μου το αίμα λευκό....
με χιλιάδες νυστέρια χαράσσομαι
αιμορραγώ...
στους χρυσούς διαδρόμους τα βήματα
στα λευκά τα κελιά η αγάπη.... και ψέματα ...
ένα δάκρυ.... αδικήματα ...
τα σπασμένα κομμάτια με χάραξαν ...
υποκλίνομαι στο κουφάρι της ιστορίας....
.................................
Αν ξημερώσει και σήμερα έζησα...
αν σε λατρέψω ξανά επιζώ ...
όταν τα χείλη ανοίξουν...
αλήθειες και αγάπη θα δουν ...
θα σε συντρίψουν... θα συντριβούν ....
δακρυσμένες οι σάρκες και οι ηδονές
πεθαμένες οι ώρες και τα στολίδια σου...
σαν τρελός και ελεύθερος νόμος
σαν μια σφαίρα που εξοστρακίστηκε...
το πάθος και η έλξη της κόλασης
του σκορπιού σου το δηλητήριο ήπια...
σε κατέκτησα....
σε απέρριψα...
και σε βρήκα !
Αν ξημερώσει ξανά η ανάσα στο προσκεφάλι μου....

© γ.κ. 2012