"Παράδεισος και Κόλαση"

"Παράδεισος και Κόλαση"            

Ξύπνησα! Δεν πιστεύω θεό ...δεν θέλω άλλο Παράδεισο. Είσαι και συ ένα κομμάτι της Κόλασης.Ο εγκέφαλός μου μια μάζα σαν πλαστελίνη.Κάθε στιγμή πλάθεται. Με τσίμπησες και έχασα την γη κάτω  από τα πόδια μου.Καυτές συνθήκες διαβίωσης.Τα κράτη το ένα μετά το άλλο καταρρέουν. Εγώ έχω ήδη.Οι κυματομορφές του μυαλού μου καταγράφονται στον πάτο της θάλασσας. Το κρεβάτι θα μείνει στρωμένο,κενό. Ο λωτός της απόλαυσης σάπιος. Κανείς εδώ δεν αγαπά κανέναν. Κανένας εκεί έξω δεν νοιάζεται για κανέναν.Οι φωτογραφίες σου στον τοίχο ένα ποτάμι ατέλειωτης χαράς, υπέροχης φαντασίας.Δεν βλέπω που είναι ο δράκος.Που είναι εκείνο το κάτασπρο άτι της γόνιμης φυγής ? Ο αέρας της απέραντης θλίψης έγινε δάκρυ στεγνό με χαμόγελο, ποτό που στα χείλη μου ρέει. Μέλι και γάλα θα σε ποτίσω πριν ξημερώσει να κλείσεις τα μάτια σου ήρεμα μες στις απύθμενες λίμνες της ηδονής σου.

Ξύπνησες!Δεν θέλεις ούτε ν'ακούσεις.Εδώ δεν κελαηδούν πουλάκια... δελφίνια σχίζουν το καταπέτασμα του ουρανού.Την ζείς την στιγμή και σαγηνεύεις την κόλαση. Θάλεγα πως είσαι ο ίδιος ο διάβολος μεταμορφωμένος σε πλάσμα Θεού. Βλέπω τα μάτια σου... και λάμψεις ταράζουν τα ηφαίστεια της γης.Τα ποτάμια φουσκώνουν και πλημμυρίζουν το σύμπαν...με κοιτάς χωρίς να με βλέπεις... Κλείνεις τα φτερά σου μην σπάσουν απ' τον βοριά που με λύσσα μαστιγώνει τα πρόσωπά μας. Δεν υπάρχει ήχος κανένας.Καμία κίνηση στον ορίζοντα. Γέρνουν όλα προς μία κατεύθυνση. Σείονται οι κολώνες που κρατούν τους Τιτάνες.Θέλεις σε όλα ανατροπή. Και ο παράδεισος και η κόλαση έγιναν ένα. Κλείστηκες μέσα στα Τάρταρα ξεχνώντας το παρελθόν σου.Είσαι τώρα εκεί μια γλυκιά Θεϊκή συμφωνική μελωδία μόνιμο άκουσμα στους αιώνες των αιώνων.

Έκλεισα φεύγοντας την πόρτα χωρίς θόρυβο,δεν ήμουν ποτέ εκεί!...

© Γ.Κ. 8/7/2012