γλυκιά μου ουτοπία.

Και ξαφνικά ξυπνάει
τα μάτια κοιτούν περίεργα,
τα χείλια σαλεύουν,
τα πρόσωπα ξέχασα...
πλημμυρίζει το σύμπαν
εξιλέωση και βροχή!
διασχίζω τους δρόμους
ακυβέρνητα... σαν ψυχή...
αδιάφορα μου μιλάς
εξανεμίζονται όλα και ξεσπάς...
και με διαμορφώνεις ...
παραμορφώνοντάς με...
και ξαφνικά ξεσπάει
και συγκλονίζεται...
και εκείνο το τέρας
και εκείνη σαν τέρας
πολύπλοκη επαφή μου τα όνειρα...
τρόμος,μαυρίλα και κόκκινο
ποτέ μου δεν είδα την άβυσσο
ποτέ μου δεν ένοιωσα σοκ
έμεινα στον δικό μου παράδεισο
με κοίταξα
με ένιωσα
με αναζήτησα
με βρήκα
και με χάνω ξανά...
υπέροχα
να όπως πέφτει η βροχή στο τζάμι
κατρακυλάω
και σε αναζητώ
γλυκιά μου ουτοπία.

© 2012 γ.κ.