...έκλεισαν τα βλέφαρα μου
έφυγαν οι σκέψεις
βάρυνε το κορμί μου ...
θεός και άνεμος
το ίδιο σκαρί...
έλιωσα απ΄την ζέστη
την καυτή του ήλιου ανάσα...
κοίταξες μέσα μου
καταρρέω...στην αποσύνθεση ....
βλέπω μέσα σου
από πάνω μου πιάνεσαι
και χάνεσαι... εξαφανίζεσαι ...
οκτώ σκηνές χαράς
πράξεις θεατρικές
και βάλσαμο κρασί λευκό
γλυκόπιοτο
που στόματα σφραγίζει...
και σε χορό του ύπνου μου
η κόλαση χαράζει ...
τα έσχατα και τα ραγίζει
και με τρομάζει
μην δε ξυπνήσω
και δεν μπορώ απ΄την αρχή
το γέλιο σου ν' ακούσω...
τα μάτια σου να δω να σπινθηρίζουν
και το ξανθό σου στάχυ
στο φύσημα του αγέρα
εξαϋλώνεται... και ζει ...
υπόσχεση στους ουρανούς
έκανες πριν σε χάσω...
με αφήνουν τα χέρια μου
παγώνει το στόμα
ασάλευτο ...
και οι σάρκες τα έδωσαν όλα...
ξημέρωμα μιας άλλης μέρας
και ο ήλιος στο κόκκινο
και αυτός θα τραγουδήσει μαζί μου
αν ξυπνήσω ποτέ....
© γ.κ. 3.και 5 ... καληνύχτα σας...
"το πέρασμα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου