εξέλιξη λοιπόν και παραπλάνηση.

και καθώς λέει ο καθένας
τις ελπίδες του στο γυαλί
η μουσική λέει την δική της
η ψυχή λέει την άλλη
η καρδιά δεν υπάρχει
και οι σταγόνες από το φάρμακο...
φάρμακο λες και θα το πιω.
και καθώς αυτοπροσδιορίζομαι
με διορίζω κυρίαρχο...
και βασιλιά της ανάστασης των πουλιών
για ταξίδια ανέμελα και άνευ επιστροφής..
στον δρόμο που χάραξε το ογδόντα
χωρίς εξηγήσεις ανούσιες διαστροφικές
όσο είναι ο κόσμος μου πίσσα
τόσο είναι ο πόνος ένα ολοκαύτωμα...
η αγάπη ένας πυρήνας ανατιναγμένος
θερμοπυρηνικός...
και η κόλαση ένας ουράνιος ποταμός
και ένας άγγελος τεράτων...
η φυγή είναι παρούσα
και δημιουργική στους πάντες.
εξέλιξη λοιπόν και παραπλάνηση.

© 2012 γ.κ.