Ο χρόνος τρέχει ... και η ψυχή...

1. Ο χρόνος τρέχει ... και η ψυχή ακόμα αντέχει ! όποιος έχει !τρελός αυτός ο καυτός μήνας της καθημερινότητας φευγιό και έξοδο των μυρίων... κάποτε! Τώρα σιωπή και η οσμή του θανάτου στα μπαλκόνια μας. Τώρα ο τζίτζικας με κόπο αναστενάζει και...
   

   κραυγή απόγνωσης βγάζει.Και είναι όλα εδώ  Και τα ζεις και συ και γω.Και όχι δεν θα πω στην λύτρωση μου , αρκεί να έχω ένα άτι με λευκά φτερά της θάλασσας κουρσάρος... Τώρα που τα φρούτα θα πέσουν στο δάπεδο σάπια από του ήλιου την καυτή ματιά έφτασε η ώρα της κρίσης και ο καθένας θα δει το είδωλό του στον καθρέφτη της ανθρωπότητας. Και γω θα δω την σκιά μου στην καυτή άσφαλτο και θα γράψω και ένα τραγούδι που θα λέει για τα κάλλη σου.Τα είπα όλα και τα έζησα στην στιγμή και τώρα το μόνο που μένει είναι αυτές οι μοναχικές καυτές μέρες του Αυγούστου, όπου τα θρύψαλα και συντρίμμια μαζεύοντας θα πω το πικρό αντίο στην άβυσσο της άλλης πλευράς των ανέμων ... και ο χρόνος θα τρέχει και η ζέστη τον χορό τής ανάστασης δεν θα κάνει ποτέ.
   
   © γ.κ. 4 και 35 μία Aυγούστου του 2012