"Πολύτιμη" .

"Πολύτιμη" .

Είναι νύχτα έντεκα παρά κάτι και σε λίγες ώρες περνάμε στην ψηφιακή εποχή. Έχω σήμα και εικόνα για όλα.Γιατί όλα πλέον είναι εικόνα και ήχος!. Οι δορυφόροι δουλεύουν για μένα, σε νιώθω!. Πρέπει πάντα ναμε παρόν στα μεγάλα γεγονότα του πλανήτη μου και στα μικρά δικά μου μυστικά. Απλά τα όνειρα τώρα θάνε ψηφιακά και θα είμαι έτοιμος να περάσω στην άλλη διάσταση του virtual reality. Μα έτσι και αλλιώς όλα είναι τόσο θεατρικά πλέον, τόσο εξωγήινα, τόσο σουρεαλιστικά , όπου το μαύρο το κάνουμε άσπρο, και το κόκκινο απέραντη τουρκουάζ θάλασσα. Και εγώ στην μέση ένας απλός ανθρωπάκος, εραστής της τέχνης , εκείνης που το φτωχό μυαλό μου διατάζει και δημιουργεί, θέλω όλα γύρω μου να πηγαίνουν αρμονικά και όμορφα και θεϊκά ... να γίνονται χοροί και τελετές αγάπης Διονυσιακές και όλα να κρατάνε πολλές μέρες και νύχτες. Να μην υπάρχει ώρα και ούτε το "έτσι πρέπει" , και όλα τα ζεστά ποτάμια στον ουρανό της ηδονής, να χύνουν τα νερά τους καυτά στην απεραντοσύνη του Αιγαίου πελάγους. Να δίνω την αγάπη μου σε αυτές που  μ' αγαπούν και εκείνες να μου δίνουνε ζωή απ΄την ζωή τους που θάνε όμορφη, γλυκιά και πάντα ευτυχισμένη καθώς η ίδια μου η ύπαρξη θάνε και αυτή δική τους.
Μία παρά είκοσι και οι ευχές τελειώνουν και το αεράκι της νύχτας απλώνεται νωχελικά στον χώρο τον γεμάτο πράσινα ολόφρεσκα εξωτικά φυτά και συσκευές υψηλής τεχνολογίας. Και από μακριά ο ήχος του κύματος της ήρεμης θάλασσας με καθηλώνει. Οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν την διαφορά στην ζωή μας. Είναι αυτές που μου δίνουν το ερέθισμα της επόμενης στιγμής να είναι ή καλό ή κακό ή ουδέτερο. Ψυχές διάσπαρτες στον χρόνο και στον χώρο, μου ταράζουν το φυλλοκάρδι μου και με εξουσιάζουν απόλυτα!. Είναι όμως και εκείνες που μου χαρίζουν το τέλειο μονοπάτι προς τον όμορφο παράδεισο του απόμακρου σύμπαντος. Εσύ, εκείνη , η άλλη που θάρθει, η χθεσινή ... Όλες είναι οντότητες σε έναν σκληρό,ψυχρό και άνισο κόσμο που δεν τον διάλεξα εγώ, που δεν τον διαμόρφωσα όπως εγώ ήθελα. Μου τον επέβαλαν και μου είπανε ζήσε "έτσι" . Και τώρα βυθισμένος σε χιλιάδες τρελές σκέψεις μπαίνοντας για πάντα σε έναν κόσμο ψηφιακό που δεν έχει αρχή και τέλος όλοι και όλες με αφήνουν γυμνό και απροστάτευτο να βαδίσω τον άγνωστο και κρύο αυτόν κόσμο. Υπάρχει ίσως μία ψυχή εκεί έξω, που να μπορεί να ανέβει στους γαλαξίες και να κοιτά μαζί μου την Γη την τόσο μικρή και ευάλωτη καρδιά μας ?
Να γιατί σου λέω να μην χαθείς , να γιατί σου φωνάζω σε χρειάζομαι,     νά γιατί θέλω να σε βλέπω και να σε ακούω πάντα, να γιατί δεν θα φύγεις απ'
αυτόν τον πλανήτη ποτέ,να γιατί ποτέ δεν θα χάσεις εσένα ,γιατί για μένα είσαι πολύτιμη._

© γ.κ. 2012  © 19-20/7/12 γ.κ