Αυτοκαταστρέψου!

Ε εσύ εκεί έξω ανατινάξου!
Αυτοκαταστρέψου!
κάνε αυτό που ξέρεις καλύτερα...
όπως εγώ, ονειρέψου...
και γέλασε με τον εαυτό σου..
κάντο κρυφά αν θες...
μήτε ο καθρέφτης να το ξέρει...
πιες και ξαναπιές μονότονα
και στο τέλος αγάπησε...
ασυνάρτητα ... συγκλονιστικά...
ζήσε αυτό που φαντάζεσαι
και πνίξε αυτό που σου θέλουν
στο λέω για να το ακούσω εγώ...
και ο πλανήτης όλος έχει πεθάνει
μαζί και η ελπίδα που πονάει...
και η λεπίδα που χαράζει...
και η φωτιά που προσπερνάει...
και ο αέρας που φωλιάζει
μέσα μου ξανά και σε αναζητάει
σε προσκαλεί και σ' αγαπάει...
σε ψάχνει τελικά χωρίς αντίκρυσμα...
και έρχονται στο τέλος τα κοράκια
και ο Προμηθέας μου λυγίζει στο σκοτάδι..
φτάνει ένα μικρό χάδι να φέρει την ανατροπή.
Ανατινάζομαι !

© 2012 γ.κ