"Γλυκό δηλητήριο"
Έβγαλα το καθρεφτάκι που μου είχε χαρίσει πριν από καιρό η βασίλισσα και κοίταξα την ψυχή μου.... παλιές εποχές είπα μέσα μου .. μεγαλεία ... τότε που μας είχαν μοιράσει τα καθρεφτάκια και τις χτένες στο φτωχό χωριό μου ... εκεί που ο ήλιος καίει μια φορά τον χρόνο και η θάλασσα είναι μαύρη και ακριβή.... Σε ριαλ τάϊμ έζησα την απόλυτη χλιδή λοιπόν και τώρα κοιτάζομαι μια φορά την μέρα να δω τα χάλια μου και την πρόοδό μου ... στο αδυνάτισμα ... Στο ψωμί βάζω και βούτυρο Ολλανδίας υπέροχο και γευστικό όπως ήταν οι καυτές μας νύχτες τότε μετά την χτένα δώρο.... Και έχω και ψωμί... Αυτό είναι το παν!.Το ψωμί.... μού φτάνει μία φέτα την μέρα... αφού έχω και λάδι..... Και τώρα που νύχτωσε δεν με βλέπω και καλά έχει πολύ κοντράστ το καταφύγιο μας, ο χώρος μου, είναι καλλιτεχνικός και άκρως μεταφυσικός, γεμάτος εμμονές και πάθη και κατάλοιπα μιάς άλλης ζωής που έζησα στο όνειρό μου .... Ερωτεύθηκαν ξανά οι κόσμοι μου, και αγάπησαν σκληρά κάτω από το φως του φεγγαριού στην μεγάλη αυλή της Κυρίας και έζησα παράλληλες καταστάσεις θεωρητικής φιλοσοφίας και φανταστικών γεγονότων διαστροφικής ανάλυσης των πάντων...γιατί έτσι ήθελε η νέα τάξη, γιατί απλά δεν πρόλαβα.... Ήρθε ο πόλεμος των ψυχών και των σωμάτων μας ... ανατράπηκαν γεγονότα και η θλίψη έγινε ένα υπέροχο πικρό φαντασμαγορικό καθεστώς. Τα λιγοστά μαλλιά μου δεν μου επιτρέπουν την πυκνή κυκλοφορία στην κοινωνία σας, αλλά το πνεύμα μου ακόμα ζει και υπάρχει στα συγγράμματα των σοφών σας δίπλα-δίπλα ω τι τιμή είναι αυτή !... Αιώνια .... Ανυπέρβλητη ...
Έτσι λοιπόν κοιτάζοντας κάθε νύχτα την ψυχή μου μέσα από το υπέροχο δώρο σου θεά μου, αντικρίζω τον τοίχο της πικρής μας αλήθειας και της ψεύτικης αναμονής για τα χαρούμενα γεγονότα που είχαν τότε οι Θεοί τάξει ... Αντικρίζω το σαρκαστικό γέλιο άλλων πικραμένων ψυχών, ξωτικών και μάγων κακών που είχαν βαλθεί να διαλύσουν τα δρώμενα τα εσώψυχα και το κατάφεραν με πολύ κόπο. Αντικρίζω το άγριο αύριο, το μαύρο πέπλο της συμφοράς και ένα τεράστιο γιατί όλα να είναι πάντα όπως τα θέλουν εκείνοι με τα μαύρα ρούχα και τις γαμψές μύτες τους.... οι σαρκοφάγοι....
Αντικρίζω και εσένα την αχτίδα της άλλης μέρας αυτής που δεν έχω ακόμα δει να τρυπά το κορμί μου διαπερνώντας το και αφήνοντας ένα τεράστιο κενό, ένα υπέροχο αν και νεκρικό συναίσθημα αιώνιο δώρο χαρισμένο.... Κάτι σαν το καθρεφτάκι και την χτένα του τότε που έχω ακόμα φυλακτό.
Χτενίζοντας λοιπόν τα υπέροχα μαλλιά μου αναμένω μόνο την στιγμή της άλλης μέρας που περνά μέσα από την νύχτα και σε βλέπω να κυλάς στον εσωτερικό μου κόσμο σαν ένα γλυκό δηλητήριο που με κάνει να εξαρτώμαι μόνο από αυτό.Και όταν έρθει η στιγμή θα βάλω το τέλος μας, με την υπερβολική μου γλυκιά δόση σου ... για πάντα ... Διαλύοντας τα θεμέλια των ψυχών και των σωμάτων !_
© 2012 γ.κ. Αύγουστος
Έβγαλα το καθρεφτάκι που μου είχε χαρίσει πριν από καιρό η βασίλισσα και κοίταξα την ψυχή μου.... παλιές εποχές είπα μέσα μου .. μεγαλεία ... τότε που μας είχαν μοιράσει τα καθρεφτάκια και τις χτένες στο φτωχό χωριό μου ... εκεί που ο ήλιος καίει μια φορά τον χρόνο και η θάλασσα είναι μαύρη και ακριβή.... Σε ριαλ τάϊμ έζησα την απόλυτη χλιδή λοιπόν και τώρα κοιτάζομαι μια φορά την μέρα να δω τα χάλια μου και την πρόοδό μου ... στο αδυνάτισμα ... Στο ψωμί βάζω και βούτυρο Ολλανδίας υπέροχο και γευστικό όπως ήταν οι καυτές μας νύχτες τότε μετά την χτένα δώρο.... Και έχω και ψωμί... Αυτό είναι το παν!.Το ψωμί.... μού φτάνει μία φέτα την μέρα... αφού έχω και λάδι..... Και τώρα που νύχτωσε δεν με βλέπω και καλά έχει πολύ κοντράστ το καταφύγιο μας, ο χώρος μου, είναι καλλιτεχνικός και άκρως μεταφυσικός, γεμάτος εμμονές και πάθη και κατάλοιπα μιάς άλλης ζωής που έζησα στο όνειρό μου .... Ερωτεύθηκαν ξανά οι κόσμοι μου, και αγάπησαν σκληρά κάτω από το φως του φεγγαριού στην μεγάλη αυλή της Κυρίας και έζησα παράλληλες καταστάσεις θεωρητικής φιλοσοφίας και φανταστικών γεγονότων διαστροφικής ανάλυσης των πάντων...γιατί έτσι ήθελε η νέα τάξη, γιατί απλά δεν πρόλαβα.... Ήρθε ο πόλεμος των ψυχών και των σωμάτων μας ... ανατράπηκαν γεγονότα και η θλίψη έγινε ένα υπέροχο πικρό φαντασμαγορικό καθεστώς. Τα λιγοστά μαλλιά μου δεν μου επιτρέπουν την πυκνή κυκλοφορία στην κοινωνία σας, αλλά το πνεύμα μου ακόμα ζει και υπάρχει στα συγγράμματα των σοφών σας δίπλα-δίπλα ω τι τιμή είναι αυτή !... Αιώνια .... Ανυπέρβλητη ...Έτσι λοιπόν κοιτάζοντας κάθε νύχτα την ψυχή μου μέσα από το υπέροχο δώρο σου θεά μου, αντικρίζω τον τοίχο της πικρής μας αλήθειας και της ψεύτικης αναμονής για τα χαρούμενα γεγονότα που είχαν τότε οι Θεοί τάξει ... Αντικρίζω το σαρκαστικό γέλιο άλλων πικραμένων ψυχών, ξωτικών και μάγων κακών που είχαν βαλθεί να διαλύσουν τα δρώμενα τα εσώψυχα και το κατάφεραν με πολύ κόπο. Αντικρίζω το άγριο αύριο, το μαύρο πέπλο της συμφοράς και ένα τεράστιο γιατί όλα να είναι πάντα όπως τα θέλουν εκείνοι με τα μαύρα ρούχα και τις γαμψές μύτες τους.... οι σαρκοφάγοι....
Αντικρίζω και εσένα την αχτίδα της άλλης μέρας αυτής που δεν έχω ακόμα δει να τρυπά το κορμί μου διαπερνώντας το και αφήνοντας ένα τεράστιο κενό, ένα υπέροχο αν και νεκρικό συναίσθημα αιώνιο δώρο χαρισμένο.... Κάτι σαν το καθρεφτάκι και την χτένα του τότε που έχω ακόμα φυλακτό.
Χτενίζοντας λοιπόν τα υπέροχα μαλλιά μου αναμένω μόνο την στιγμή της άλλης μέρας που περνά μέσα από την νύχτα και σε βλέπω να κυλάς στον εσωτερικό μου κόσμο σαν ένα γλυκό δηλητήριο που με κάνει να εξαρτώμαι μόνο από αυτό.Και όταν έρθει η στιγμή θα βάλω το τέλος μας, με την υπερβολική μου γλυκιά δόση σου ... για πάντα ... Διαλύοντας τα θεμέλια των ψυχών και των σωμάτων !_
© 2012 γ.κ. Αύγουστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου