"adagio"

"adagio" © γ.κ. 2012  /26/7         http://youtu.be/zuh3WyfVL2M

Ένα βραδινό μονοπάτι
ξεκινά πάλι απ' τα βάθη της λήθης.
Είναι μια λύπη για ότι δεν έκανα.
Είναι μια προσμονή για ότι θα έρθει.
Ένα βαθύ σκοτεινό τούνελ
χωρίς έξοδο, μια ελπίδα,ούτε ένα φως,
τα χρώματα γκρίζα,τα ποτάμια νεκρά.
Τα πουλιά δεν πετούν πια... δεν με ξέρουν
Τα χωράφια μας άγονα από πάντα
και οι ζωές μας, που αγέροχα υποφέρουν!...
Είναι και το κρασί που μ' έχει θολώσει.
είναι και τα μάτια σου που δεν έχω δει να γελάνε.
είναι και το κορμί σου που δεν λυγίζει σαν στάχυ στον άνεμο.
είναι και η φυγή σου μόνιμο μονοπάτι...
δική σου άραγε επιλογή ?

Ένα βραδινό μονοπάτι
βάδισα και είδα τα χέρια σου να μου γνέφουν
και ο ουρανός δεν έχει δάκρυα να με γεμίσει
και η θλίψη δεν έχει στον ήλιο μοίρα
και το σύμπαν ζει και εκείνο το δράμα μας,
μας κοιτά και τ'αστέρια δεν λάμπουν για πάντα...
Τα κρυφά μας διέξοδα ξόδεψα στα τετριμμένα
και έχασα την ουσία και την ελεύθερη πτήση μου,
και έρχεται πάλι η ατέλειωτη νύχτα
και η απέραντη μοναξιά να κάνει τις σκέψεις μας θλιβερές,
ήχοι από την κόλαση  όπου οι ψυχές βασανίζονται
ήχοι και από ένα βιολί που με οίκτο χτυπάει την πόρτα μου.

Έκανα να σηκωθώ και είδα τις σάρκες μου σαν σκιά
στο πλακάκι της καυτής πύλης προς τον παράδεισο,
και τα χέρια μου ακούμπησαν τα δικά σου
και τα χείλη μου και αυτά τραγούδησαν το άρωμά σου
και η νύχτα σκέπασε τις κραυγές μας
τις από πάντα εκπληκτικές αυτές υπέροχες κραυγές
που ένωσαν τον Θεό και τον διάβολο
στο αιώνια δικό τους παιχνίδι
το ωραία δοσμένο στην ανθρωπότητα.
"έλα να σου πω κάτι"...
εγώ ο faust ταξιδεύω στο άγνωστο
το αποκαλυπτικό και υπέροχο φως
της αγάπης και της λύτρωσης του παντός._


© 2012 γ.κ.