Στιγμές 6 η κορύφωση
Η νύχτα ντυμένη λασπωμένα μαύρα
χτύπησε την πόρτα μου.
Ουρανός άφεγγος χωρίς αστέρια
νους άδειος απεγνωσμένος.
Καυτά πλακάκια,καυτά στρώματα.
Σβήστηκε η βιολετί αύρα της αυγής
ξεχάστηκε το κόκκινο τριαντάφυλλο της δύσης.
Νύχτα μόνο με καύσωνα ... και ηδονή ...
Γδύθηκα τα πολύχρωμα ενδύματα της φιλίας
πέταξα από πάνω μου τα διαμάντια της πίστης.
Φόρεσα για λίγο τη λάσπη της προδοσίας
στάθηκα στη λάμψη της λάβας
δεν κάηκα ... δεν κιότεψα ...
Πλύθηκα σε δάκρυα του ουρανού.
Αλμύρισαν από τα δικά μου
ένιωσα το πλήγμα της ερημιάς...
βίωσα το χτύπημα της λησμονιάς
τέλειωσα μέσα σε μία στιγμή
και ξανάρθα κουφάρι στη Γη.
και συ εκεί, και συ φυγή ....
© γ.κ. καλοκαίρι του 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου