Πραγματικά υπάρχουν σκιές εδώ μέσα, εδώ μέσα μου... παραμονεύουν το κάθε μου λάθος, την κάθε μου σκέψη, την όποια κίνηση! Σκιές και θόρυβοι στην απόλυτη σιωπή. Στην σιωπή της νύχτας, της μέρας, της πολύβουης καθημερινότητας. Οι θόρυβοι εξελίσσονται σε ηχορύπανση, σε ανυπόφορο βουητό, φάλτσος ήχος ασύμμετρος, χωρίς μελωδική γραμμή, χωρίς ξωτικά και νεράιδες... μάγους παραμυθένιους και δράκους που βγάζουν φωτιές... Ένας απαίσιος θάνατος! Συνηθισμένος, μέτριος για μετριότητες, και όταν γαβγίζουν τα σκυλιά ξεκινά η επόμενη μέρα. Με τα κοράκια και τις ύαινες στο παιχνίδι της επιβίωσης... Οι σκιές χάνονται, η σιωπή ξεσπά σε κραυγές, οι θόρυβοι σιωπούν στο πέρασμα του ήλιου και το κορμί σωριάζεται ταλαίπωρο στο τεράστιο κρεββάτι της λήθης... Και τότε αρχίζουν τα όνειρα και οι εφιάλτες... Οι παράλληλες ζωές μας που τα λάθη τους πληρώνω στο σήμερα, η κορύφωση του δράματος, η επιστροφή στην τιμωρία και την μετάνοια... ένα ατέλειωτο μαστίγωμα από σκέψεις, απόψεις και συμβουλές, παροτρύνσεις και αποφάσεις για μένα χωρίς εμένα... και το ξαφνικό ξύπνημα χωρίς να ξέρω αν ζω σε όνειρο ή στην πραγματικότητα, ένας γλυκός πειρασμός γεννιέται, και το κορμί πονάει και αντιδρά, έτοιμο να καταρρεύσει σε κάθε λογιών ηδονές, γιατί τελικά όλα στη ζωή είναι γυναίκα, και θάλασσα και φωτιά, και σάρκα και επιθυμία... και όταν ξαναβραδιάσει πάλι το άρωμα σου θα μυρίσω στις χιλιάδες σκιές που πλημμυρίζουν το δωμάτιο αυτό. Και το παραμύθι μας δεν έχει τέλος!
© 2013/7/8 γ.κ. "shadows flesh"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου