"conversation with the gods"

Καλό ταξίδι, αλησμόνητο βράδυ μου,
αψεγάδιαστο πρωινό ονειροπαρμένο.
Καλή επιστροφή στην παραίσθηση,
στη δική μου ζωή την δική σου,
φεύγουν απ' τη ζωή τα πουλιά,
τα ελάφια και οι έρωτες,
τα απρόσμενα σ'αγαπώ καταστρέφονται,
στα ψυχρά μας πεδία το μίσος...
οι πικροί μικροί μας ήρωες χάνονται,
μεταφράζονται σε δρεπάνια αιματοβαμμένα ,
σε χωράφια σπαρμένα πτώματα σε αποσύνθεση,
σε ψυχές κολλημένες στον πάτο της Γης,
σε καρδιές που αιώνια συγκλονίζονται με το φως,
κανείς δεν διαβάζει τον εαυτό του
δεν θέλει καν να τον δει στον καθρέφτη,
στολίζεται και σαν κλόουν, στολίζει την άβυσσο,
καταστρέφεται καταστρέφοντας ουρανούς...
Στα σκοτάδια κυκλοφορεί η ασθένεια,
ο πρωινός ήλιος μιλάει με τους θεούς,
λευκά κορμιά, βαμμένες κόκκινες οι άκρες τους,
πάντα ένα χρώμα κυριαρχούσε,
σιωπή, βαθύ κόκκινο σαν το αίμα...
πάντα ένα στόμα κλειστό πυροβολούσε,
μαγεμένη και η θάλασσα στέρεψε από τέχνη,
πεταμένη η κόλαση στους φτωχούς ποιητές!
Κάθε που θέλω να ανακτηθώ σε λατρεύω,
όποτε σε κοιτάζω ξυπνάει ο δράκος και ο καημός,
επιστρέφοντας στον χαμένο παράδεισο σε πιστεύω,
ο νεκρός μαγεμένος αυλός ξαναζεί,
ο υπέροχος άγιος προστατεύει τα μονοπάτια μας,
όταν καίει η άσφαλτος, ταξιδεύει η πλήξη,
δεν ξέρεις από που να πιαστείς,
δεν ξέρεις τι ν' αγαπήσεις, ξοδεύεσαι,
αναλώνεσαι βυθιζόμενος στο σκοτάδι,
αυτό που αγαπάει και ξέρει ο διάβολος,
αυτό που λατρεύει ο θεός και σε τυραννά,
στο τέλος το έλεος το αναζητάς,
το ζηλεύεις σαν άγριο θηλυκό στο κρεββάτι...
κάποια στιγμή γίνεσαι ένα με αυτό,
μισοσκόταδο και άγριες σκέψεις,
το κορμί, το κρασί, η αλμύρα και πόνος,
κάθε λεπτό που περνά γίνεται παρελθόν,
δεν έχει τέλος η επιστροφή μου,
ο ήχος έδωσε στο νησί ένα παράπονο,
ξέφυγε μια μικρή πεταλούδα στο χθες,
τα σατέν μου έδεσαν μια θηλιά, αδιόρατη,
έπνιξαν μιαν ανάσα στην καταχνιά μας,
ξόδεψαν μια τεράστια συγκομιδή από στάχυα,
κουρεμένο τοπίο, άγονος προορισμός, αναλώσιμος...
Τα δυό χέρια ενώνονται σπαρακτικά,
οι δυό σκέψεις ταράζουν την κόλαση, 
τα κορμιά σαν να θέλουν από κάπου να βγουν,
οι ψυχές μας μιλούν στο διάστημα,
συνομιλία με τους θεούς με καθόρισε...
βαθύ λευκό, απέραντο άσπρο, τυχαίο γαλάζιο...
Στο βαθύ κόκκινο επιστρέφει ο έρωτας,
στο πυκνό μαύρο χιλιάδες μάτια να με κοιτούν.
Με διαγράφουν, με αγαπούν και με μαγεύουν!