επαναπροσδιορισμός.

Ο αγέρας και η θάλασσα είναι οι αγάπες μου,
όχι μοναδικές, αλλά ιδανικά δοσμένες...
Όταν ζω με αυτά τα θηρία, ονειρεύομαι
πετάω στα σύννεφα και στα νησιά μου!
Παιδί ακόμα , στην αμμουδιά 
μαστίγωνε η άμμος τα φυλλοκάρδια μου
φτερούγιζαν τα όνειρα, 
ένας κόσμος γεννιόταν, υπήρχε αγάπη...
Το πρόσωπό μου έλαμπε στην επιφάνεια γυαλί,
απαλά η μορφή μου ρυθμικά με ταξίδευε
στην αντανάκλαση και στις ουτοπίες...
Η θάλασσα ήξερε την πικρή αλήθεια!
ο αγέρας έβλεπε πιο πέρα από την ψυχή μου...
Τραγούδια ευτυχισμένα έζησα,
αγάπες και ταξίδια μαγικά απόλαυσα...
με συγκλόνισε η νύχτα με την πανσέληνο..
Στιγμές, μήνες, αιώνες τα δευτερόλεπτα...
ένας κόσμος σελίδα παραμυθιού,
σε κάθε μου βήμα η θάλασσα,
σε κάθε στροφή μου ο αγέρας...
Η όψη του ιδανικού δημιουργήθηκε!
Φτάνοντας στην κορφή αντικρίζεις το άπειρο,
Ναι, η κορφή είναι ένα βασανιστήριο,
γλυκόξινος ποταμός με χρυσόψαρα...
Νούφαρα και λευκά περιστέρια στη σιωπή,
μελωδίες ευτυχισμένες εξωπραγματικές...
Ώσπου μια μέρα ήρθε ο θάνατος!

© γ.κ. 1/8/13 "επαναπροσδιορισμός"