Ο χρόνος μας ξεπερνά πάντα.
Ο χώρος μας στείρος,ανέραστος...
Οι ψυχές τόσο στεγνές στο λιοπύρι...
Τα μάτια δεν κοιτούν πουθενά...
Τα χέρια κινούνται μηχανικά...
Απλά ζείτε,θλιβερές σκιές στο σκοτάδι...
Η νύχτα το ταξίδι σας στο όνειρο...
το μόνο που σας αντέχει,
η θλίψη καλύπτεται σας προσπερνά...
Εσείς εκεί έξω...κλειδωμένοι στο μέσα σας...
Αναπαράγεσαι σαν την αρρώστια που κουβαλάς...
δεν αγαπάς κόσμε... δεν ξέρεις που πας...
Ότι έχει απομείνει από σένα ...
στάχτες σκορπισμένες στο χθες....
το τώρα νομίζεις πως ζεις...
στο αύριο οι θεοί θα σε κατασπαράξουν....
© " Underground " γ,κ, 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου